พอนนกุลไม่ตอบรับใดๆกรีนก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดทนเลย เขาต้องรู้ทันเธอแน่ๆว่าเธอจะมาอ่อยเขา เขาถึงได้เมินไม่ยอมมาเปิดประตูให้เธอแบบนี้
“ไอ้คนบ้า กรีนอุตส่าห์หน้าด้านมาอ่อยพี่แล้ว ยังไม่สนใจอีก...ไม่คิดจะพิศสวาทกันบ้างเลยหรือไง..” กรีนพูดบ่นไปบบงอนๆเขา
“เฮ้อ..แล้วเราจะเอายังไงต่อไปดีเนี่ย ถ้าไม่สานต่อกับพี่นนกุลคืนนี้กลับไทยไปเราจะไม่มีโอกาสใกล้ชิดเขาแบบนี้อีกแล้วนะ รู้งี้เมื่อเช้าไม่น่าเล่นตัวเยอะเลย..แผนเมาก็ใช้ไม่ได้ แผนอ่อยเขาก็ไม่สนอีก โอ๊ย...จะทำยังไงดีเนี่ย คิดสิคิด” กรีนพูดไป ก่อนจะไปเห็นแจกันที่ตั้งโชว์ไว้ด้านข้าง กรีนก็ยิ้มออกมาทันทีเลย เพราะนี่น่าจะเรียกความสนใจจากนนกุลได้ไม่ยาก
“ใช้เจ้านี่ก็แล้วกัน...ดูสิว่าจะใจดำไม่ออกมาอยู่อีกไหม” กรีนพูดไปก็เดินไปจับแจกันนั้นขึ้นมาแล้วก็มองไปทางห้องพักของนนกุล
“เพล้ง!...ว้าย...” กรีนขึ้นมาเหยียบบนโซพาแล้วเธอก็เขวี้ยงแจกันลงพื้นไปอย่างแรง จนม
