ด้านซูโฮที่ยืนมองเด็กซ้อมกันอยู่ก็ไม่ได้สนใจกรีนและนนกุลที่พูดคุยกันอยู่ เพราะเขาก็ฟังไม่รู้เรื่องด้วยเพราะเป็นภาษาไทย ดังนั้นเขาดูเด็กๆซ้อมเต้นกันจนจบเพลงแล้วตบมือแล้วพูดไปดังๆ
“เด็กๆหยุดซ้อมกันก่อน ฉันพาผู้บริหารที่มาจากไทยมาทักทายพวกนายน่ะ..พวกเขาจะให้พวกนายไปเล่นคอนเสิร์ตที่ไทย...มาสวัสดีหน่อยเร็ว....นี่คุณนนกุล แล้วนี่ก็คุณกรีน..” ซูโฮบอกไปแล้วชายหนุ่มห้าคนด้วยรอยยิ้ม
“...ยินดีที่ได้เจอนะครับ...พวกเราเคบีไฟว์ครับ... ผมแอนเดรียสครับ ผมเจอาร์ครับ ผมควอนซอกครับ ผมฮยอนซูครับ ผมจุนแจครับ” ชายหนุ่มทั้งห้าได้ยินแบบนั้นก็เดินมาทักทายแบบมีมารยาทเลย
“สวัสดีครับค่ะ..สวัสดีครับ...” กรีนและนนกุลก็ก้มหน้าให้ด้วยรอยยิ้มอย่างทักทายเลย ซูโฮเห็นว่ากรีนชื่นชอบจุนแจจึงเอ่ยบอกไป
“ทุกคนไปพักกันก่อนเลย ส่วนจุนแจนายอยู่ก่อน คุณกรีนเขาชื่นชอบนายเป็นพิเศษเลยนะ” ซูโฮบอกไป ชายหนุ่มทั้งสี่คนก็ยิ้มแล้วเดินไป
