ตอน 22
•รถคันสีดำเงาวับจอดสนิทหน้าคฤหาสน์โรสเบริ์ก แสงไฟหน้ารถส่องเบาๆ บนถนนที่เริ่มมืดสนิท
อวา : "ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
อวากำลังจะเปิดประตูลง แต่เสียงทุ้มของเขาก็ดังข้างหู
ยศวิน : "จะรีบลงทำไม..."
เธอชะงัก มือยังค้างอยู่ที่มือจับประตู แล้วหันไปมองเขาอย่างงงๆ
อวา : "หา!...ก็มาถึงบ้านแล้ว"
ยศวิน : "อืม...แต่ยังไม่ได้บอกให้ลงเลยนี่"
เสียง แกร๊ก !! ของกลอนประตูรถดังขึ้นชัดเจนในความเงียบ อวาสะดุ้งนิดๆ ทันใดนั้นเขาขยับตัวมาใกล้ เธอเบิกตากว้างทันที ร่างของเขาเอนมาอย่างช้าๆ เธอกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว
อวา : "พ...พี่"
อวาเธอหลับตาปี๋
เขาพูดเบาๆ เสียงติดแหบอย่างจงใจ
ยศวิน : "รู้ไหม เมื่อกี้ในห้องน้ำน่ะ ฉันเกือบจะกินเธอเข้าไปทั้งตัวอยู่แล้ว"
เสียงเขากระซิบข้างหู ริมฝีปากหนาเกือบแตะผิว
อวาหายใจสะดุด ใบหน้าเธอร้อนผ่าวจนต้องหันหน้าหนี
อวา : "ไอ้...พี่วิน...ไอ้คนบ้าเอ้ย"
เขาหัวเราะในลำคอ
