ตอน 38
อวา :
หน้าแดงทันที น้ำเสียงติดขัด
"ร~รุ่นพี่! พูดอะไรเนี่ย"
ยศวิน :
เอื้อมมือไปจับข้อมือเธอเบาๆ แล้วดึงออกห่างจากเตา
"พอแล้ว เดี๋ยวฉันทำต่อเอง เธอไปนั่งเฉยๆ ก่อนจะโดนฉันทำมากกว่าราเมง"
ยศวิน กำลังคนราเมงเบาๆ แต่สายตาเหลือบมอง อวาที่นั่งอยู่บนโซฟา ในชุดเชิ้ตขาวตัวยาวทุกวินาที
อวา :
นั่งไขว่ห้างเบาๆ กอดหมอน มองเขายิ้มๆ
"รุ่นพี่... ทำไมมองหนูไม่เลิกเลยคะ"
ยศวิน :
เปิดเตา วางตะหลิวลง แล้วเดินเข้ามาหาช้าๆ
"เพราะเธอน่ามองกว่าราเมงในหม้อ และตอนนี้ก็ไม่ค่อยหิวราเมงแล้วด้วย"
อวา :
หัวเราะเบาๆ
"อ้าว... งั้นที่ให้หนูอาบน้ำ ทำราเมง นี่คือหลอกให้เหนื่อยเล่นใช่ไหมคะ"
ยศวิน :
หยุดอยู่ตรงหน้าเธอ โน้มตัวลงเล็กน้อย เอามือเท้าพนักโซฟาข้างเธอ
"ไม่ได้หลอก... แต่ตอนนี้เปลี่ยนเมนู"
อวา :
หน้าแดงจัด หันหน้าหนีเล็กน้อย
"เปลี่ยนเป็นอะไรคะ"
ยศวิน :
เสียงต่ำ ชิดริมใบหูเธอ ขณะ
