เดซี่รีบเดินเข้ามาใกล้หญิงท้องแก่ที่นอนครวญครางด้วยความเจ็บปวด เธอวางมือทาบลงบนหน้าท้องนูนโตเพื่อเช็กอาการคร่าวๆ ผ่านสายตาไม่ไว้วางใจจากชาวบ้านที่ต่างพากันหันมองอย่างเอาเรื่อง
“ออกไปเดี๋ยวนี้”
“ฉันเป็นหมอค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง ถึงกระนั้นก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดจากทุกคนได้ พวกเขายังคงกันท่าตัวเธอให้ออกห่างพร้อมชี้นิ้วไล่ให้ออกไป
“โอ๊ย! ช่วยด้วยฉันเจ็บท้อง”
เสียงร้องโวยวายของคนท้องดังสนั่นไปทั่วบริเวณทำเอาหมอสาวทอดสายตามองด้วยความเป็นห่วง เธอเม้มริมฝีปากแน่นอย่างใช้ความคิดก่อนจะรีบหันใบหน้าไปออกคำสั่งกับคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ขอน้ำร้อน ผ้าผืนใหญ่ เชือกและก็น้ำผสมเกลือหน่อยค่ะ”
“เอายังไงดีพี่”
คนที่เป็นเมียเอ่ยถามสามีตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้าน ถึงแม้ไม่ไว้ใจหญิงสาวตรงหน้าทว่าในตอนนี้พวกเขาล้วนไม่มีทางเลือกอื่น ยิ่งได้ยินเสียงร้องทรมานดังขึ้นเป็นระยะก็ต้องรีบตัดสินใจ
“ไปหาข
