เดซี่เดินทางกลับโดยใช้เวลาถึงหนึ่งวันเต็มๆ หลังจากเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่เกาะส่วนตัวได้สำเร็จ การก่อสร้างโรงงานจะถูกดำเนินภายหลังสามเดือนข้างหน้าโดยมีทีมชาวบ้านที่คุ้นเคยกับสถานที่เป็นอย่างดีคอยให้ความช่วยเหลือ
“วันนี้คนไข้เยอะไหมคะ”
หมอสาวในชุดเดรสสีชมพูสวมทับด้วยเสื้อกาวน์เดินเข้ามาหยุดตรงโต๊ะทำงานของเหล่าพยาบาล ดวงตากลมโตไล่อ่านอาการของคนไข้คร่าวๆ ระหว่างรอตรวจในรอบบ่ายของวัน
“ตอนเช้าเยอะจนหัวหมุนไปหมดเลย แต่คิวตอนบ่ายของหมอเดซี่มีแค่ห้าหกคนค่ะ”
“เดซี่เพื่อนรัก คิดถึงแกใจจะขาด”
เสียงอารมณ์ดีของน้ำขิงดังสนั่นไปทั่วโรงพยาบาลจนทุกคนต่างพากันส่ายหน้าเอือมระอากับความเวอร์วังอะไรแบบนี้ อันที่จริงในตอนนี้หญิงสาวยุ่งอยู่พอตัวในการบริหารงานจนไม่ได้ลงมาทำหน้าที่หมอรักษาคนไข้อย่างเฉกเช่นเมื่อก่อน
“เวอร์”
“เกือบลืมไปเลยว่าตอนนี้ต้องเรียกคุณเดซี่ให้สมกับตำแหน่งผู้บริหารโรงพยาบาลที่สวยที่สุดใน
