เล่อชุนสบตาบุรุษผู้นั่งบนหลังม้าอสนีบาต ม้าศึกตัวใหญ่สีเทาราคาแพงลิบลิ่ว คิ้วหนาฟูรูปดาบพาดเฉียงขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างไม่พอใจ แต่เมื่อได้สติจึงประสานมือคารวะอ๋องแปดตามศักดิ์ฐานะ
"คารวะท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องมากพิธีหรอกท่านพ่อเลี้ยง" อ๋องแปดกระโดดลงจากหลังม้า
เล่อชุนตวัดสายตาเด็กหนุ่มเรือนร่างสูงโปร่งสง่างาม อยู่ในวัยเพิ่งแตกหนุ่ม คงอายุห่างจากฉินชิงไม่มาก อาจเพียงปีหรือสองปี
"ข้ามีเรื่องขอคุยกับฉินชิงตามลำพัง" อ๋องแปดเจาหยวนซานเอ่ยปาก
"เกรงว่าชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองอาจไม่เหมาะสมนัก" เล่อชุนรู้สึกหัวร้อนขึ้นมากะทันหัน พยายามเก็บอาการหวงบุตรสาวอย่างออกนอกหน้า
"ท่านกลัวว่าข้าจะทำให้นางเสียหายรึ" อ๋องแปดเลิกคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ถึงอย่างไรก็ไม่สมควรพ่ะย่ะค่ะ" เล่อชุนมองท่าทีกวนหมัดของเจาหยวนซาน หากเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ได้มีศักดิ์อ๋อง คงถูกจับโยนออกจากจวนสกุลเล่อไปแล้ว
เล
