เธอนอนกับใครเหรอ ถึงได้บรรจุงาน..สายตาของคุณเบญจา พูดอย่างนั้น แม้ปากจะยิ้มแย้ม พูดจาดีสมกับเป็นคนมีตำแหน่งใหญ่โต
สาวสวยวัยสี่สิบห้า ผู้งามสง่าราวกับนางพญา ที่คนทั้งบริษัทให้ความเคารพและยำเกรง
“จบมาด้วยคะแนนดีเลยนะ แต่..มาดูกันอีกทีว่าพอทำงานจริง จะทำงานได้ดีขนาดไหน จะช่วยเหลือบริษัทได้มากน้อยแค่ไหน”
“ฉันจะตั้งใจทำงานให้สมกับที่ได้รับความไว้วางใจจากบริษัทค่ะ” เพื่อพิสูจน์ว่าเธอทำงานได้ดี หรือเพื่อให้คนที่ส่งเธอมา ไม่เจอคำครหาไปมากกว่านี้
“กฏของแผนกเราคือ ไฟในห้ามนำออก ไฟนอกห้ามนำเข้า เข้าใจใช่มั้ย”
“เข้าใจค่ะ”
“ถ้าทำงานดี ซื่อสัตย์กับพี่” คุณเบญจาย้ำว่ากับพี่ ไม่ใช่กับบริษัท “ชีวิตเธอเปลี่ยนไปแน่นอน”
“ค่ะ” เธองงนิดหน่อย แต่ไม่กล้าถามต่อ ออกจากห้องทำงานของผู้จัดการ มานั่งประจำโต๊ะตัวเอง
ท่ามกลางสายตาสงสัย/ประเมิน/ตัดสินของเพื่อนร่วมแผนก ที่มีคำถามเต็มไปหมด
เธอยอมรับว่าอึดอัดมาก อึด
