ใช่...วันนี้คือวันวินาศสันตะโรของเธอโดยแท้เลยล่ะ แต่ในที่สุด เธอก็ผ่านมาได้ อย่างสะบักสะบอม
เกือบจะหมดแรง...
และเพราะใส่เสื้อเจ้านายกลับมาบ้านพัก เธอก็เลยต้องย่องเข้าบ้านเหมือนแมวขโมย เพื่อไม่ให้ใครเห็น
เธอไม่พร้อมจะตอบคำถามใครทั้งนั้น โดยเฉพาะสามสาวที่กำลังอารมณ์เสียหนัก เพราะไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือก พวกเธอสุมหัวกันเม้ามอยด์เสียงดังลั่นอยู่ในห้องรับประทานอาหาร
“เจ้านายคิดอะไรอยู่ ถึงเลือกยัยเตี้ย มันไม่มีอะไรสู้พวกเราได้เลยนะ”
‘โธ่ ..ถ้าพวกเธอรู้ว่าทำไมเขาถึงเลือกฉัน พวกเธออาจจะหัวเราะก็ได้นะ’
นิดนารีเป่าลมออกปาก ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย ก่อนจะวิ่งผ่านหน้าห้องรับประทานอาหารไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องเบรคเอี๊ยด เพราะใครบางคนยืนขวางทางเข้าส่วนห้องพัก
“อ๊ะ...”
คุณแม่บ้านมาลัยยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาไม่พอใจมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า อีกนิดก็น่าจะกัดเธอละ
“เสื้อตัวใหญ่ไปมั้ย”
“พอดีกระด
