เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ออกจากห้อง เดินเข้าครัวมาหากาแฟดื่มเป็นมื้อเช้า แต่ไม่เจอใครเลยสักคน
“แปดโมงครึ่งแล้ว ทำไมยังไม่มีใครมากินมื้อเช้าเลย สงสัยยังแต่งตัวกันไม่เสร็จ” พูดพลางเดินไปที่โต๊ะมุห้อง ซึ่งมีเครื่องชงกาแฟแบบอัตโนมัติตั้งอยู่
“โอ๊ยดีจัง มีเครื่องทำกาแฟสดด้วย” เธอทำความรู้จักกับเครื่องชงกาแฟอยู่เกือบนาที ก่อนจะลงมือทำกาแฟอย่างมีความสุข กลิ่นกาแฟหอมตลบไปทั้งครัว
“หอมจังเลย ขอกาแฟดำถ้วยสิครับคุณคนสวย” เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากประตูครัว
“ฮึ?” เธอหันขวับไปมองเจ้าของเสียง เห็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตี๋หล่อ มาดเท่ สวมสูทดำเรียบหรูเดินเข้ามาในครัวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะสบตากับเธอแล้วนิ่วหน้าแปลกใจ สงสัย...
“อ้าว! ผมคิดว่าเป็นคุณป้ามาลัยซะอีก” เขาจ้อง มองใบหน้าสดใสของเธอด้วยความอึ้ง ก่อนจะหลุบตามองรองเท้าสตั๊ดสีแดงที่เธอใส่อยู่แล้วเผลอขำออกมา
เธอเห็นเขายิ้มขำก็แอบไม่พอใจ แต่ยังไม่อย
