ตั้งใจมาฆ่า แต่ดันมารัก

เขาน่ะ11นิ้วเชียวนะ

ยี่สิบนาทีต่อมา รถตู้คันหรูที่ไปรับพวกเธอมาจากรันเวย์บนยอดเขา ก็ขับมาจอดตรงหน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านชั้นเดียวสไตล์พูลวิลล่า ตั้งอยู่บนยอดเขา ติดกับคฤหาสน์สไตล์โมเดิ้ลสามชั้นอันโดดเด่น

“นี่บ้านพักของเราเหรอคะ!” วีณากวาดสายตามองบ้านหลังใหญ่ด้วยความตื่นเต้น “โอ๊ยยยย! หรูหราหมาเห่ามว๊ากกกเลยค่ะคุณผู้จัดการ!”

“ใช่ครับ พวกคุณจะได้พักที่นี่”

“พวกเราทุกคนเลยเหรอคะ????” ชาลิตาถามพลางมองมาทางนิดนารี หญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวที่ดูไม่เข้าพวกกับพวกเธอเลย..ซึ่งกำลังจ้องมองคฤหาสน์สามชั้นอย่างสงสัยใคร่รู้ “แล้ว... (ยัยนี่ล่ะ??) ”

“แล้วอะไรครับ” ศตายุนิ่วหน้า ถามกลับงงๆ

“ยัยแม่บ้านนี่ล่ะคะ” วีณาถามเสียเอง ขณะมองนิดนารีเหยียดๆ “พักรวมกับพวกเราด้วยเหรอ??”

ศตายุหันมองนิดนารี แล้วถึงบางอ้อ “หมายถึง...คุณนิดนารีเหรอครับ เธอก็เป็น...”

“มากันแล้วเหรอคะ!!” เสียงทักทายดังกังวานมาจากหญิงวัยกลางคน ที่กำลังเดินผ่านประตูโถงของบ้านออกมาต้อนรับทุกคน ด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาดุดัน อย่างกับครูฝ่ายปกครองจอมเฮี๊ยบ

“ครับคุณแม่บ้าน” ศตายุทักทายหญิงวัยกลางคน ก่อนจะหันกลับมาหาหญิงสาวทั้งสี่ “ทุกคนครับ นี่คุณป้ามาลัย เป็นหัวหน้าแม่บ้านของเรา เธอจะคอยดูแลเรื่องความเป็นอยู่ของพวกคุณระหว่างฝึกงานที่นี่ ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกเธอได้เลย”

สามสาวไม่ยอมยกมือไหว้ แค่กล่าวสวัสดีตามมารยาท มีเพียงนิดนารีเท่านั้นที่ยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะคุณมาลัย หนูชื่อนิดนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”

คุณแม่บ้านปรายหางตามองเธอแล้วเชิดหน้ารำคาญ นิดนารีเหวอ อุตส่าห์มีมารยาท โดนเชิดใส่ซะงั้น

“ฉันอ่านเรซูเม่ของพวกคุณทุกคนละเอียดยิบแล้ว ฉันจำข้อมูลได้ทุกบันทัด ฉันรู้ว่าใครเป็นใคร” น้ำเสียงดุดันแกมรำคาญ “แต่ฉันจะไม่เรียกชื่อจริงของพวกคุณหรอกนะ เพราะพวกคุณเป็นแค่เด็กฝึกงาน จะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหนก็ยังไม่รู้เลย”

ทุกคนอึ้ง ดูเหมือนคุณป้าแม่บ้านจะมีอิทธิฤทธิ์พอสมควร แต่วีณา ชาลิตา และเอมิกา คิดตรงกันว่า ยัยป้าแม่บ้านนี่มันอวดดีของแท้ เป็นแค่คนรับใช้แก่ๆ แต่ยโสโอหังเกินสถานะ

“เอาเป็นว่า” ศตายุทำลายบรรยากาศอึมครึม “พรุ่งนี้เจอกันเก้าโมงตรงนะครับทุกคน เตรียมตัวให้พร้อม ผมจะพาพวกคุณไปแนะนำตัวกับเจ้านายที่ตึกออฟฟิศ ส่วนวันนี้ เชิญพักผ่อนตามอัธยาศัย ..ถ้ามีปัญหาอะไร โทรหาผมได้ตลอดนะ”

ประโยคหลัง เขาหันมาพูดกับนิดนารี ก่อนจะหันหลังกลับขึ้นรถตู้ที่ขับออกไปทันที

“นั่นบ้านพักใครน่ะ” วีณาหันไปมองคฤหาสน์สามชั้นอันทันสมัยด้วยความสนใจ “อลังการงานสร้างมาก โคตรเท่เลยอ่ะ”

“เขตต้องห้าม!!” น้ำเสียงดุดันของป้ามาลัยทำทุกคนสะดุ้งโหยง ใจเต้นไม่เป็นส่ำ “ถ้าไม่ได้รับอนุญาต พวกคุณไม่มีสิทธิ์เหยียบเข้าไปในบ้านหลังนั้น แนวต้นกัลปพฤกษ์คือเขตสิ้นสุดที่พวกคุณจะเข้าไปได้!!”

สามสาวแอบแบะปากใส่คุณแม่บ้าน

ส่วนนิดนารีอดสงสัยไม่ได้ “หรือว่า ..บ้านคุณภวัต เจ้าของเกาะ?”

“เจ้านาย!” คุณป้าแม่บ้านย้ำเน้นๆ “ใช่ บ้านเจ้านาย เรียกให้ถูกต้องด้วย”

สามสาวตาโต กระดี๊กระด๊า

“อุ๊ย! บ้านเจ้านายอยู่ใกล้แค่นี้เอง” วีณาฝันหวาน นึกอยากข้ามเขตไปตอนนี้เลย “นี่ป้า ได้ข่าวว่าท่านภวัตทั้งหล่อทั้งโสด แถมเซ็กซ์ยังโหดจนผู้หญิงต้องร้องขอชีวิต ฉันรู้มาว่าไอ้นั่นของท่านยาว11นิ้ว จริงป๊ะ?”

“11นิ้ว!!” ชาลิตากับเอมิกาอุทานพร้อมกัน ก่อนจะพากันกรี๊ดกร๊าดถูกอกถูกใจ

ขณะนิดนารีอดจินตนาการไม่ได้ว่าไอ้11นิ้วที่ว่ามันจะยาวสักแค่ไหน ..หรือว่า มีนิ้ว11นิ้ว???

“คิดแล้วเมื่อยปาก” เอมิกาหัวเราะคิกคัก

“อย่างอื่นฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือ โซ่แส้กุญแจมือมีพร้อม นายท่านมีรสนิยมBDSMว่ะ โอ๊ยย อยากโดนแส้ฟาดตูด!” ชาลิตาเด้งตูดท่าเทวิร์ค พร้อมร้องครางลั่น “อ๊า อ๊า อ๊า...นายท่านขา ตีแรงๆ แรงอีก แรงอีก ซู๊ดส์ เสียววว”

ป้ามาลัยทำหน้าขยะแขยงใส่ชาลิตา ก่อนจะตวัดสายตาเอือมระอาใส่วีณากับเอมิกา “ใครคัดเลือกพวกคุณมาเนี่ย ความสามารถอย่างพวกคุณน่าจะไปทำงานที่บาร์มากกว่านะ ตำแหน่งคุณโสยังรับอีกหลายอัตรา”

คุณแม่บ้านพูดทิ้งท้ายแค่นั้น ก่อนจะสะบัดหน้า หันหลังเดินเข้าบ้านไป

“อร๊าย! ยัยแก่หาว่าพวกเราเป็นกะหรี่ว่ะ” ชาลิตาเต้นแร้งเต้นกา

“ก็หล่อนทำตัวต่ำจริงๆ นี่นา” เอมิกาทำหน้าเหยียดใส่ชาลิตา ก่อนจะเดินตามคุณแม่บ้านไป

“อีนี่!! สูงส่งมาจากไหนมึงอ่ะ อีแอ๊บแบ๊ว” ชาลิตารีบเดินตามเอมิกาไปด้วยความโมโห

วีณายิ้มร้าย “กะหรี่แล้วไง ถ้าท่านชอบ ฉันก็พร้อมจะเป็นกะหรี่บนโต๊ะทำงานของท่าน!!”

“คุณเป็นได้แน่ค่ะ” นิดนารีเชียร์อัพ ที่เท่ากับหลอกด่า “อย่างที่คุณต้องการ ..ฉันมั่นใจว่าคุณทำได้”

วีณายิ้มภูมิใจ “เพราะฉันมาเพื่อชนะไงล่ะ”

นิดนารีตบมือให้วีณา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าตำแหน่งเลขาไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับสามสาว แต่การได้เป็นผู้หญิงของเจ้านายต่างหากคือเป้าหมายสำคัญ

‘ส่วนฉัน ...มาเพื่อฆ่าเขา!!!’