พลอยใสกับอาหมอก

2375 Words

หลังจากเหตุการณ์นั้นจบลงทั้งสามคนก็กลับบ้านเช่นกัน เพราะดูเหมือนพลอยใสจะไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรต่อทั้งนั้น เรื่องข้าวของเครื่องใช้คงต้องเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้เมฆและหมอกเป็นห่วงความรู้สึกของพลอยใสมากกว่า ยิ่งตลอดทางที่กลับบ้าน หญิงสาวเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จามาตลอดทาง สองพี่น้องยิ่งเป็นห่วง แม้ชายหนุ่มทั้งสองไม่ได้เป็นญาติกับหญิงสาว แต่เพราะเห็นพลอยใสมาตั้งแต่อายุสิบห้าปีเห็นจะได้ ย่อมเกิดความผูกพันและเกิดความรู้สึกห่วงหาอาทร ดั่งหญิงสาวคือคนในครอบครัวคนหนึ่ง อีกทั้งบิดาของพลอยใสก็มีพระคุณกับชายหนุ่มทั้งสองมาก ไม่รู้ชาตินี้ทั้งชาติจะตอบแทนหมดหรือไม่ เมื่อมาถึงบ้านสองพี่น้องก็หันมองคนที่นั่งเงียบมาตลอดทาง และก็ยิ้มบางออกมา เมื่อเห็นพลอยใสนั่งหลับพิงประตูรถอีกฝั่ง "สงสารพลอยนะครับ คงเสียใจมาก" หมอกเอ่ยขึ้น "หัวใจคงแตกสลาย" เมฆมองใบหน้าของคนเสียใจก็ยิ่งสงสาร “ผมไม่คิดเลยว่าคุณพงษ์จะเอ่ยแบบนั้นออกมา เมื่อก่อนก็เห็นรักพลอยมาก” “กาลเวลาเปลี่ยนทุกอย่างย่อมเปลี่ยนไป พี่ก็ได้แต่หวังว่าสักวันคุณพงษ์จะคิดได้” “ขอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ ด้วยเถอะครับ” “เดี๋ยวพี่พาพลอยเข้าไปในบ้านเอง หมอกช่วยเปิดประตูให้ที” ว่าจบเมฆรีบลงจากรถเพื่ออุ้มหญิงสาวเข้าบ้าน โดยมีหมอกคอยเปิดประตูอำนวยความสะดวกให้ เมฆบรรจงวางร่างบางลงบนเตียงนอนนุ่มนวล เพราะไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น ทอดมองใบหน้าที่เปื้อนด้วยคราบน้ำตาก็ยิ่งสงสาร ไม่คิดเลยว่าครอบครัวที่อบอุ่นจนเขาอิจฉา วันนี้กลับไม่เป็นเหมือนดั่งวันวาน เพียงเพราะขาดภรรยาคู่คิด ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาไปเพียงคนเดียว มือหนาลูบศีรษะเล็กเบาๆ อย่างทะนุถนอม ดั่งกำลังกล่อมหญิงสาวให้หลับในห้วงนิทรา ไม่รู้มีแรงดึงดูดอะไรทำให้เมฆโน้มใบหน้าลงจุมพิตหน้าผากนูนเบาๆ คนที่นอนหลับก็เหมือนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆ เมื่อเห็นใบหน้าของเมฆอยู่ใกล้ "อะ อาเมฆ" เมฆรีบผละตัวลุกขึ้นนั่ง พยายามทำสีหน้าให้เรียบเฉย พลอยใสจึงยันตัวลุกขึ้นนั่งตาม "อาทำหนูตื่นหรือเปล่า" "ไม่ค่ะ นี่พลอยเผลอหลับไปเหรอคะเนี่ย" "ครับ" "อาเมฆคะ" เสียงเรียกของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา จนเมฆต้องหันไปมองหน้า "ครับ" "พลอยเสียใจ พลอยไม่เหลือใครแล้ว ไม่เหลือแล้ว" น้ำตาที่เหือดแห้งไป ไหลอาบลงบนแก้มเนียนอีกครั้ง ร่างบางนั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้ เมฆจึงขยับเข้าไปใกล้ ดึงพลอยใสเข้ามากอดปลอบประโลม มือหนาลูบแผ่นหลังบางเป็นการปลอบใจ "ร้องออกมาเลยครับ ถ้ามันจะทำให้พลอยรู้สึกดีขึ้น อารู้ว่าพลอยเสียใจมากขนาดไหน แต่อาจะบอกว่าไม่ใช่พลอยไม่เหลือใคร พลอยยังมีอาและก็มีหมอก พลอยยังมีอาสองคนอยู่ อาสองคนพร้อมดูแลพลอยเองครับ ขอแค่ให้พลอยเชื่อใจอาสองคนก็พอ" คนเสียใจ ผละตัวออกจากอ้อมกอด มองหน้าเมฆด้วยสายตาเป็นคำถาม "อาเมฆพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ อาจะบอกว่าอากับอาหมอก..." "ใช่ครับ เราสองคนรู้สึกดีกับพลอย แอบชอบพลอยมานาน แต่เมื่อก่อนมันติดตรงที่พลอยคือลูกของคุณพงษ์ ผู้มีพระคุณของอาสองคน อาสองคนจึงได้แต่เจียมตัว" หมอกเป็นคนเอ่ยประโยคนี้ออกมา พร้อมกับเดินมานั่งที่เตียงนอน สิ่งที่หมอกเอ่ยมายิ่งทำให้พลอยใสงุนงงตั้งรับไม่ทัน คุณอาที่เธอเห็นมาเป็นสิบปีรักเธออย่างนั้นเหรอ "ถ้าอาสองคนรักพลอย แล้วทำไมตลอดเวลาที่เจอหน้ากัน อาสองคนถึงได้เฉยชาใส่พลอยนักล่ะคะ ถามคำตอบคำ ชอบทำหน้านิ่งๆ ใส่พลอยตลอด" เมฆอมยิ้ม ยกมือขึ้นลูบศีรษะของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู "ที่พวกอาทำแบบนั้น ก็เพราะว่าอาสองคนต้องหักห้ามใจตัวเองไงครับ กลัวใจตัวเองจะถลำลึกมากไปกว่านี้ แต่วันนี้อาไม่กลัวแล้ว เพราะคุณพงษ์ประกาศชัดเจนว่ายกพลอยให้อาสองคน" "ใช่ครับ อาสองคนจะดูแลพลอยเอง แล้วพลอยล่ะ อยากให้อาดูแลไหม" พลอยใสแสดงสีหน้าลำบากใจ เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณอาทั้งสองจะรักเธอ ที่ผ่านมาเขาสองคนชอบทำตัวเฉยชาใส่ จนเธอคิดว่าเขาเกลียดขี้หน้าเธอเสียอีก "ถ้าหนูลำบากใจ ยังไม่ต้องตอบอาก็ได้ครับ อาเข้าใจว่าหนูอาจจะยังงงอยู่ อาไม่รีบ แต่อาสองคนอยากจะบอกว่า อารอวันที่หนูเป็นของอาสองคนแทบขาดใจ และวันนี้หนูก็เป็นของอาสองคนแล้ว" "ไม่สิหมอก ถ้าพูดให้ถูกต้องบอกว่า เราสองคนต่างหากที่เป็นของพลอย เป็นทาสรักของพลอย" เมฆเอ่ยนัยน์ตาแพรวพราว มองพลอยใสอย่างมีความหมายอื่นแฝงไว้ในประโยคที่เอ่ยออกมา พาให้พลอยใสหน้าแดงระเรื่อ "ขอเวลาพลอยหน่อยนะคะ บอกตามตรงว่าพลอยยังงงอยู่ แต่สัญญาว่าไม่นานพลอยจะให้คำตอบอาทั้งสองคนแน่ค่ะ" "เพื่อเป็นการทำสัญญา พลอยต้องให้อาสองคนตอกเสาเข็ม ทำตราประทับบนตัวหนูก่อนนะคะ" หมอกเอ่ยบอกเจ้าเล่ห์ นัยน์ตาแพรวพราว พานให้พลอยใสหายใจหายคอไม่ทั่วท้อง “ถ้าอย่างนั้นให้หมอกตอกเสาเข็มพลอยไปก่อน เดี๋ยวอาลงไปทำอาหารไว้รอ หนูจะได้ลงไปทานบำรุงร่างกาย เพราะคืนนี้อาจะตอกเสาเข็มหนูบ้าง" เมฆกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่ม จากนั้นก็ผละตัวเดินออกจากห้องนอนไป ทิ้งให้หมอกและพลอยใสอยู่ด้วยกันสองต่อสอง "อาว่ากลับมาจากข้างนอกเหนื่อยๆ เราไปอาบน้ำให้สบายตัวกันดีกว่านะคะ" หมอกยืนมองร่างบอบบาง ที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าลำคอแห้งผาก เมื่อหญิงสาวนั่งเปลือยกาย ยกขาขึ้นเหยียบขอบเคาน์เตอร์ เผยความสวยงามของดอกไม้ป่าดอกใหญ่ ที่ยังไม่บอบช้ำสักนิด ก็ทำให้แท่งเนื้อแข็งขึงปวดหนึบจนแทบจะเดินไม่ไหว “สวยมากค่ะพลอยจ๋า ทั้งสวย ทั้งใหญ่ อาอยากเลียแล้วครับ” เสียงแหบพร่าเอ่ยบอก แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากอย่างยั่วยวน เพราะต้องการกระตุ้นอารมณ์พลอยใส คนถูกปลุกเร้าอารมณ์ก็ใช่จะน้อยหน้า “อยากเลียก็มาเลียเร็วๆ สิคะ พลอยอยากถูกลิ้นอาหมอกเลียแล้วค่ะ” เสียงหวานเชิญชวน มือบางลูบต่ำลงมายังหอยหวานตัวใหญ่ เป็นการยั่วยวนกลับ หมอกไม่รอช้า เมื่ออีกคนยั่วมาขนาดนี้ เขาจะไม่ปรานีเธอแล้วนะ มือหนารูดรั้งแท่งเนื้อ สายตาทอดมองความสวยงามกลางกายสาว ที่แย้มกลีบดอกสวยงามรอเข้าไปสัมผัส มองนิ้วเรียวเล็กที่กำลังวูบวนคลึงเกสรดอกไม้ และลูบไล้ต่ำลงมายังรอยแยกที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มติดนิ้วเรียว "สุดยอดจริงเมียอา" หมอกวางมือลงบนเต้างามอวบใหญ่ทั้งสองข้าง บีบขยำลงไปแรงๆ บีบบี้ยอดอกสีน้ำตาล "ซี้ด...อ้า...อาเรียกพลอยว่าเมียเหรอคะ " แม้จะเสียวแทบขาดใจ ทว่าคำว่าเมียที่อีกคนเอ่ยมา ยังดังก้องสะท้อนในหูจนต้องเอ่ยถาม “ใช่ค่ะ หนูคือเมียอา เอากันแบบนี้ต้องเรียกผัวเมียแล้วค่ะคนดี” บีบขยำเต้างามจนเนื้อปลิ้นตามง่ามมือ พลอยใสก็แอ่นหน้าอกให้หมอกฟ้อนเฟ้น และยังรั้งใบหน้าคมลงมารับจูบเร่าร้อนจากตัวเองเสียด้วยซ้ำ เกี่ยวตวัดรัดรึงลิ้นสากนัวเนีย ลิ้นแลกลิ้นจนน้ำลายยืดเยิ้มเลอะริมฝีปาก ส่วนแท่งเนื้อใหญ่แข็งขึง ตอนนี้เสียดสีอยู่ที่กายสาวฉ่ำเยิ้มน้ำหวาน หมอกขยับเอวสอบเสียดสีทิ่มแทง สร้างความเสียวซ่าน น้ำหวานในกายไหลรินเปียกเยิ้ม “อื้ม...เสียวจังค่ะผัว” ช้อนสายตามองผู้ชายที่ตัวเองเรียกว่าสามี เลื่อนมือลงมารูดรั้งแท่งเนื้อแข็งขึงให้เข้าไปจ่อที่รูรัก ส่วนหมอกก็ก้มลงฟัดเต้างามอวบใหญ่เมามัน ปากชื้นดูดดื่มยอดอกเข้าปาก ตวัดลิ้นละเลงเข้าใส่ จนพลอยใสยกสะโพกร่อนรับ “อ้ะ...อี้...ผัวขา...อื้ม...พลอย...พลอยต้องการเอ็นผัวค่ะ...” “ต้องการก็เอามันเข้าไปสิคะคนดี” พึมพำตอบกลับมา ย้ายริมฝีปากมายังเต้างามอีกข้าง และดูหัวนมแรงๆ จนพลอยใสสะดุ้งเฮือก ยกสะโพกหาแท่งเนื้อ ที่ตัวเองจับมาจ่อที่รูรัก จับสะโพกแกร่งกดเข้าหา ทำให้แท่งเนื้อของหมอกเข้ามาในรูแค่หัวบาน หญิงสาวจึงขมิบรูรักตอดรัดหัวบานไว้ พาให้หมอกเสียววูบวาบ จนต้องดูดหัวนมของหญิงสาวแรงๆ “อี้...อื้อ...” “ร้ายนักนะ อย่างนี้ต้องถูกทำโทษรู้ไหม” พูดจบหมอกก็กระแทกแท่งเนื้อเข้าไปในรูรักทีเดียวมิดด้าม จนพลอยใสผวาเฮือก กอดชายหนุ่มไว้แน่น "อ่อย...อ้ะ...อี้...ผัวขา" "ว่าไงครับเด็กดี ดูสิครับ หอยหนูมันกินเอ็นผัวเข้าไปทั้งลำเชียว...อ้า ตอดดีเป็นบ้า เสียวมากเหรอคะ" เสียงกระเส่าเอ่ยถาม เริ่มขยับเอวสอบพาแท่งเนื้อเคลื่อนตัวออกมาให้หญิงสาวได้เห็น ว่าร่องสวาทของเธออ้าปากอมแท่งเนื้อของเขาจนมันวาวไปทั้งลำ และยังตอดรัดแท่งเนื้อตุบๆ พลอยใสมองแท่งเนื้อใหญ่ที่ขยับเข้าออกในรูรักของเธอก็เสียววูบวาบ ความเสียวแล่นพล่านไปทั่วร่าง ยิ่งเห็นว่ากลีบแคมปลิ้นเข้าปลิ้นออกตามการขยับเขยื้อน ก็เผลอขมิบรูรักติดๆ กัน “โอ้...อย่าขมิบแบบนี้สิคะ ผัวจะตายเอานะเมียจ๋า” “ก็ของผัวมันใหญ่ เมียเสียวนี่คะ” “เสียวมากไหมคะ ให้ผัวกระแทกเร็วๆ ไหม” “ค่ะ...กระแทกเลยค่ะ” เมื่อพลอยใสอนุญาต หมอกก็ไม่รั้งรอที่จะมอบความเสียวให้อีกต่อไป ถาโถมความดุดัน ความร้อนแรงเข้าใส่ไม่ยั้ง จนพลอยสะท้านไปทั้งร่าง ยกสะโพกร่อนรับแทบไม่ทัน ใบหน้างามบิดเบี้ยวเหยเกทรมาน ร้องครางออกมาราวใจจะขาด "อี้...อ้ะ...อืม...เสียว พลอยเสียว" หมอกไม่สนใจเสียงร้องครางแต่อย่างใด ยังคงกระแทกกระทั้นกระหน่ำความดุดันเข้าใส่ผนังอ่อนนุ่ม ที่ตอดรัดดีเยี่ยมอย่างบ้าคลั่ง เอวสอบขยับเข้าออกไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยหรือหมดแรง มีแต่เพิ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ "อ้า...ผัวก็เสียวเด็กดี มันรัดแน่น เอามันมาก อยากเอาหนูทุกเวลา... อ้า" "เราก็เอากันอยู่นี่ไงคะ...อี้...อ่อย...ต่อไปพลอยก็ต้อง...อี้...อยู่ อยู่ที่นี่ให้ผัวเอา" หมอกยิ้มรับ ยื่นมือมาบีบเคล้นทรวงอกที่กระเพื่อมไปมาไร้ทิศทางเมามัน เอวสอบกระแทกกระทั้นไม่มีแผ่ว มีแต่จะเพิ่มความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำ เมื่อความเสียวเพิ่มมากขึ้นจนแทบเสร็จสม ไม่ต่างจากพลอยใสก็เสียวแทบขาดใจ ร้องครวญครางจนลำคอแห้งผาก ต้องรั้งลำคอแกร่งลงมาประกบริมฝีปากเข้าหา บดจูบแลกลิ้นกันนัวเนียเพื่อดับกระหาย ตักตวงความสุขซึ่งกันและกัน ฟังเสียงเนื้อกระทบกันแข่งกับเสียงจูบแลกลิ้นหยาบโลน หมอกกอบกุมบั้นท้ายงอนงามไว้ ยกร่างบางขึ้นอุ้มออกมาจากเคาน์เตอร์ล้างหน้า พลอยใสรีบกอดร่างกำยำ เกี่ยวขาเข้าที่เอวสอบอย่างรู้งาน เมื่อต่อจากนี้ความเสียวจะเล่นงานจนเธอแทบขาดใจ เมื่อร่างสูงยังคงอุ้มเธอกระแทกไม่มีแผ่ว จนเธอแทบเสร็จสมเสียให้ได้ "ผัวขา เสียว พลอย เมียจะไม่ไหวแล้วนะคะ...ผัวกระแทกเข้ามาแรงๆ เลยค่ะ" "ได้สิครับเมีย...ไหนลองเรียกผัวหมอกสิครับ” “ผัว...อี้...ผัวหมอกขา อย่าแกล้งเมีย” หมอกยิ้มรับ จับบั้นท้ายงามบีบขยำและฟาดฝ่ามือลงไปแรงๆ อัดกระแทกเข้าใส่รัวเร็ว จนพลอยใสต้องซบหน้าลงกับซอกคอหนา กัดลงบนไหล่กว้างเพื่อระบายความเสียวซ่าน ทำเอาหมอกถึงกับเสียวแปลบที่หัวบาน เหมือนอารมณ์ถูกกระตุ้นขึ้นมามากกว่าเดิม “อ้า...เสียวโคตรๆ รูหนูมันฟิตมากเมียจ๋า อีกนิดเดียวนะ ผัวจะเสร็จแล้วเหมือนกัน" "อ่อย...อื้ม...ผัวขา... อี้...พลอย..." "อ้า" "อ้าย" เสียงร้องครางดังขึ้นพร้อมกันในช่วงสุดท้าย จากนั้นร่างสองร่างก็เกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขออกมาพร้อมกัน หมอกกอดกระชับร่างบางที่กระตุกถี่กระชั้นบนลำตัวแน่น กดแท่งเนื้อแช่คาไว้อยู่ในรูรักที่ตอดรัดตุบๆ อยู่ในขณะนี้ ปล่อยน้ำเชื้อเข้าไปในโพรงน้ำหวานที่ไหลเยิ้มหยดย้อยออกมา "เหนื่อยหรือยังคะคนดีของผัว" ว่าพร้อมกับปล่อยร่างบางลงยืนที่พื้น พลอยใสยอมรับว่าขาสั่นอ่อนแรง รีบสวมกอดร่างกำยำไว้เป็นหลักยึด “แค่นี้ขาอ่อนแล้วเหรอ ถูกผัวตอกเสาเข็มไปแค่รอบเดียว” พลอยใสหน้าแดงซ่าน เงยหน้าขึ้นมองหมอกสายตาหวานเยิ้ม “ก็ผัวกระแทกแรงแบบนี้ เมียก็ขาอ่อนน่ะสิคะ” หมอกหัวเราะร่วนออกมา กดจูบลงบนหน้าผากของหญิงสาว ก่อนทั้งสองคนจะพากันอาบน้ำชำระร่างกาย เพื่อลงไปทานอาหารที่เมฆทำไว้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more