“ว่าไงทุกคน ลองไปเที่ยวบ้านโฟกัสดูมั้ย ”
พี่ภูถามความเห็นของทุกคน
“น่าสนุกดีเหมือนกัน ลี่ไป ”
พี่แอลลี่ยกมือเป็นคนแรก
“หนูไปค่ะ ”
“สรุปว่าไปกันหมดทุกคนนะ ”
พอพี่ภูถามแบบนั้นทุกคนก็พยักหน้า ฉันดีใจยิ้มหน้าบานเลยหละ อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้แยกจากพี่ธีร์
“เอ้า!!ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะไอ้ธีร์ ไม่ดีใจรึไง
จะได้ไปเที่ยวบ้านแฟน ”
พอพี่คูเปอร์พูดแบบนั้น ฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นมอง
ใช่จริงด้วย พี่ธีร์ดูไม่ดีใจซักนิด
“เออ…นั่นสิ หรือที่มึงไม่ดีใจ เพราะมึงไม่อยากไปเจอพ่อตาแม่ยาย มึงไม่ได้จริงใจกับน้องเหรอวะ”
คำพูดของพี่วาคิมทำฉันใจแป้ว หน้าตาพี่ธีร์บอกชัดเลยว่าพี่ไม่ดีใจซักกะนิด
“ถ้าพี่ลำบากใจที่จะไปเจอพ่อกับแม่ พี่ก็ไม่ต้องไปก็ได้นะคะ ”
ฉันพูดเสียงสั่น เหมือนน้ำตากำลังจะไหลเลย
ใจเสีย ใจสั่น ไม่อยากไปเจอพ่อแม่ เท่ากับว่าไม่จริงใจ
“คิดฟุ้งซ่านอะไร พี่พูดรึยังว่าไม่อยากไป ”
พี่ธีร์มองหน้าฉันพ
