“โฟกัส/ฮือ…พี่ธีร์…”
หลังวางสายฉันก็มืดแปดด้าน ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี หากเจ้าของบริษัทสิ่งทอที่ซื้อขายด้วยปัดความรับผิดชอบแบบนี้ ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่ามูลค่าความเสียหายมันเยอะขนาดไหน ไหนจะเสียชื่อเสียงอีก มันไม่คุ้มเลยซักนิด
“ใจเย็นๆนะ มีพี่อยู่ พี่จะช่วยหนูเอง ไม่ต้องคิดมาก ไม่มีใครที่เริ่มต้นธุรกิจแล้วไม่เจอปัญหาหรอก ใจเย็นนะที่รัก อย่าคิดมากนะ เดี๋ยวกระทบกับลูกในท้อง ”
-ธีร์-
ผมได้แต่กอดปลอบใจภรรยารัก แม้ตอนนี้จะไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ผมยังไม่อยากถามอะไรทั้งนั้น รอให้โฟกัสใจเย็นกว่านี้ก่อนแล้วกัน
“ กลับบ้านกันนะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกัน”
ผมบอกโฟกัสเสียงเบา แม้แต่คำพูดผมยังต้องระวัง หมอบอกว่าช่วงนี้เธอจะอ่อนไหวมากหน่อย ผมต้องดูแลเธอให้ดี ผมประคองเธอมาที่รถและพากลับคอนโด
“นั่งรอพี่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กิน ”
“ไม่ค่ะ ขอกอดพี่ก่อนนะคะ ”
โฟกัสกอดผมแน่นไม
