“ขอบคุณคุณแม่นะคะ ที่เอ็นดูหนู ”
ฉันไม่คิดเลย ว่านอกจากแม่พี่ธีร์จะไม่รังเกียจที่บ้านฉันเป็นชาวนาแล้ว ยังเอ็นดูฉันมากๆอีกด้วย
“ถ้าคนวันนี้ไม่ใช่หนู แม่อาจมองอีกแบบก็ได้ แต่เป็นหนูไง ว่าที่ลูกสะใภ้ของแม่ขอแค่เป็นคนดี และเป็นคนที่ลูกชายแม่รัก อย่างอื่นแม่ไม่ติด”
แม่พี่พูดพร้อมลูบหัวฉันเบาๆ พ่อกับแม่ที่บ้านฉันก็ชอบทำแบบนี้ มันเหมือนเป็นการแสดงออกอีกอย่างหนึ่ง ว่าผู้ใหญ่ท่านเอ็นดู จนฉันยิ้มกว้างดีใจ
“งั้นแม่ไปนะ ”
“สวัสดีค่ะ ”
ฉันยืนส่งคุณแม่จนท่านเดินหายเข้าลิฟต์ไป และเดินกลับมาหาพี่ธีร์ที่นั่งเล่นมือถืออยู่ เหมือนไม่ค่อยสนใจแม่ซักเท่าไหร่
“กลับกันค่ะ”
พี่เก็บมือถือใส่กระเป๋าอย่างว่าง่าย แล้วยื่นมือมาจับมือฉันเหมือนเดิม
“ทำไมพี่พูดกับแม่แบบนั้นคะ ไม่กลัวท่านเสียใจเหรอ ”
ในระหว่างทางเดิน ฉันก็ถามพี่ไปด้วย ระหว่างแม่กับลูก ไม่ควรปล่อยให้มีปัญหาค้างคา
“ไม่รู้สิ ปกติก็พูดแบบนี้มาตล
