"ผมคงต้องขอตัวก่อนเพราะมีธุระด่วนต้องรีบกลับ”
“เรื่องคุณปิงอย่างนั้นหรือคะ?”
อันนาโพล่งขึ้นและทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินตรงไปยังประตูชะงัก คริษฐ์ผงะนิ่งเมื่อรู้สึกถึงแขนเรียวสอดเข้ามาจากด้านหลัง อันนากอดเขาจากข้างหลังและพูดเบาๆ
“ท่านประธานคะ...อย่าโกรธเลยนะคะที่อันนาทำแบบนี้...อันนา...รักท่านประธานค่ะ อันนารู้นะคะว่าท่านประธานก็คิดแบบเดียวกัน ไม่อย่างนั้นท่านประธานคงไม่กอดอันนาหรอกนะคะ”
“อันนา...”
เสียงทุ้มต่ำลอดจากปากหยักได้รูป เมื่อตั้งสติได้คริษฐ์ค่อย ๆ หันกลับไปและดึงแขนเรียวของอันนาที่กอดเกี่ยวเขาออก ร่างสูงขยับห่างและจ้องมองดวงตาคู่สวยที่ส่องประกายวาววามยามจ้องมองเขา ชายหนุ่มยิ้มกับเธอแต่เป็นยิ้มอย่างมีไมตรี
“อันนา...การที่เรากอดใครสักคนมันไม่ได้หมายความว่าเรารู้สึกกับคนคนนั้นแบบชู้สาวหรอกนะ”
“ท่านประธาน...”
“ผมต้องขอโทษด้วยถ้าการแสดงออกบางอย่างจะทำให้คุณเข้าใจว่าผมรู้สึกกับค
