“สรุปว่าเราเป็นแฟนกัน” แอสตันย้อนถามกลับพร้อมหันมามองหน้าอย่างรอฟังคำตอบ
“อือ ตามนั้น” ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว ฉันเป็นฝ่ายบังคับให้แอสตันมาคบด้วยตัวเองเชียวนะ
“แล้วทั้งอาทิตย์ที่หายไปทำไมไม่โทรมาหา” วนกลับมาเรื่องนี้อีกแล้ว จะเอาคำตอบให้ได้เลยเป็นอะไรของเขาขึ้นมาอีก
“ไม่มีความจำเป็น ฉันต้องทำตัวเหมือนผู้หญิงที่นายเคยคบมาเหรอ? ควรดีใจเอาไว้สิที่ไม่ได้เป็นแบบนั้น” ทำตัวเหมือนเด็กเรียกร้องความสนใจไปได้ หรือไม่ชอบที่ตัวเองถูกเมิน? ในชีวิตพึ่งถูกเมินครั้งแรก?
“....” แอสตันทำเพียงจ้องหน้าโดยไม่พูดอะไรต่อ
“แล้วที่รู้มานายก็ไม่ชอบให้คนตาม มีแฟนเป็นฉันดีจะตายเห็นมั้ย ไม่สนใจด้วยว่านายจะไปที่ไหน ไปทำอะไรกับใคร เชิญตามสบาย” ริมฝีปากบางยกยิ้มหลังพูดจบ แฟนแบบนี้มันหากันไม่ได้ง่าย ๆ หรอกนะ ฉันไม่ตามก็ไม่พอใจอีก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ตีห้าจะมารับที่บ้าน”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวขับรถไปเอง” ทีนี้ทำเป็นจะมารับตอนนั้น
