“มันเป็นอาหารของมนุษย์ มาให้โดนจับก็แสดงว่าถึงที่แล้ว” นายบ้านพูดขึ้นก่อนที่ชาวบ้านจะเฮโลกันใหญ่ ไพรรักษ์เบือนหน้าหนีเมื่อหมูป่าตัวใหญ่โดนปาดคอ เพลิงได้กลิ่นเลือดสดๆ ลอยมาเตะจมูก ก่อนที่หมูตัวนั้นจะถูกนำไปย่างจนหนังไหม้เกรียมบนกองไฟ
“เลือดหมูป่าสดๆ เป็นยาอายุวัฒนะ ดื่มดูสิ” นายบ้านเอ่ยชวน เพลิงกับไพรรักษ์มองเลือดในจอกทองคำแล้วเบือนหน้าหนี
“ผมขอไม่ดื่มนะครับ มันคาว ขนาดนั่งอยู่ตรงนี้ยังได้กลิ่น” เพลิงพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปมองชาวบ้านที่กำลังดื่มกินเลือดหมูสดๆ กันอย่างเอร็ดอร่อย
“น่าจะทำให้สุกก่อนนะคะ” ไพรรักษ์มองแล้วรู้สึกพะอืดพะอมจะอาเจียน แต่นายบ้านไม่ว่าอะไร ไม่ดื่มก็ไม่ได้คะยั้นคะยออีก
“เห็นว่าวันนี้จับสัตว์ได้มากโขเชียว มีหมูป่า ควายป่า กระต่ายป่า คืนนี้คงฉลองกันทั้งคืน เสียดายเราสองคนไม่กินเนื้อนะ” นายบ้านพูดอย่างเสียดาย เรียกให้คนเอาควายป่ามาย่าง ควายตัวนั้นมีสภาพไม่ต่างจากหมูป่าโด
