ในเช้าวันรุ่งขึ้นที่โต๊ะอาหารที่มีเพียงอาทิตย์และขวัญ แน่นอนว่าแป้งก็ยังอยู่ในบ้านโดยมีขวัญคอยดูแลเอาใจใส่อย่างเต็มที่ ซึ่งขวัญรับรู้ได้ว่าอาทิตย์ไม่ต้องการให้แป้งมาร่วมโต๊ะหรือมาให้เขาได้เห็นหน้าอีกถ้าไม่จำเป็น ตั้งแต่ที่รู้ผลการตั้งครรภ์ อาทิตย์ก็แทบไม่ได้เจอแป้งเลย ซึ่งเขาพึงพอใจมาก
“ปลายสัปดาห์ผมต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัด ขวัญอยากไปพักผ่อนด้วยมั้ยครับ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ” เป็นไปอย่างที่อาทิตย์คิด เขาก็ไม่เซ้าซี้อะไรต่อ “คุณไม่ได้เรียกใช้บริการตามนามบัตรที่ขวัญให้เลยเหรอคะ”
เอ่อ “ใช่ ผมไม่ต้องการ” ขวัญมองเขานิ่งๆ
“ค่ะ” เธอไม่ได้เซ้าซี้อะไร นี่คือข้อดีของขวัญ แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่อยากให้ขวัญจบแค่คำว่าค่ะ เขาต้องการการเอาใจใส่จากขวัญมากกว่านี้แน่ แต่ตอนนี้เขากลับไม่ต้องการอะไรจากขวัญเลย
“ผมไปทำงานนะครับ” อาเทิตย์เข้าไปหอมแก้มภรรยาและเร่งฝีเท้าไปที่รถอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงก่อนเข้า
