Chapter 22
หึง
“คิดอะไรอยู่ ?” ภาคินเอ่ยถามร่างบางที่ตอนนี้เธอนั่งนิ่งเหมือนหุ่นอยู่บนตักแกร่งของเขา
“เปล่าค่ะ...” ไอด้าเอ่ยปฏิเสธไป แต่ภาคินไม่ได้เชื่อตามที่ไอด้านั้นพูด เพราะเขานั้นคิดว่าไอด้าเธอต้องมีอะไรในใจแน่ๆ ไม่งั้นเธอไม่นิ่งแบบนี้
“ก็...เห็นอยู่ว่านั่งเหม่อ ยังจะบอกว่าเปล่าอีก ไหนขอชิมปากคนปากแข็งหน่อยสิ ปากยังหวานเหมือนเดิมอยู่ไหม?" ชายหนุ่มโน้มใบหน้าจูบ เอาปากหนาทาบบดขยี้กลีบริมฝีปากหวานอย่างดูดดื่มราวหิวโหยและคิดถึงรสจุมพิตของเธอมานานแสนนาน เขาบดขยี้จูบริมฝีปากนุ่มอยู่แบบนั้นไม่ยอมปล่อย
“อื้อ…” หญิงสาวร้องครางประท้วงเบาๆ เพราะเธอเริ่มขาดอากาศหายใจ จากนั้นชายหนุ่มก็ถอนริมฝีปากหนาออกจากริมฝีปากนุ่ม และเลื่อนมาจุมพิตทั่วใบหน้าของหญิงสาวอย่างรักใคร่
“คิดถึงมากรู้ไหม? กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับที่รัก” ริมฝีหนาของชายหนุ่มก็พูดไป ส่วนฝ่ามือหนาของเขาอีกข้างก็สอดเข้าไปใต้เสื้อทางด
