เมื่อได้เปิดเผยความในใจต่อกันแล้ว ทั้งสามคนก็ออกมาจากห้องนั้น ก่อนที่จะมาสมทบกับนายพนมและนางญาณีนั่นเอง ซึ่งทั้งสองคนไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา ได้แต่มองมาที่ทั้งสามคนด้วยรอยยิ้ม และตอนนี้ทุกคนกำลังมานั่งมองเจ้าตัวเล็กที่เล่นจนเหนื่อยและต้องการที่จะดื่มนมอีกแล้ว
“มาครับมากินนม ไม่ต้องร้องนะครับ” พลอยชมพูเอ่ยกับบุตรชายด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะรับตัวบุตรชายมาเข้าเต้าของเธอนั่นเอง ด้วยเพราะบุตรชายนั้นยังเพิ่งคลอดไม่นาน พลอยชมพูเองก็เลยยังไม่ได้สอนให้บุตรชายดื่มนมจากขวด ตอนนี้เธอก็เลยต้องให้บุตรชายนั้นดื่มนมจากเต้าของเธอก่อน ส่วนบุตรชายของเธอนั้นเมื่อได้ดื่มนมตามที่ตนเองต้องการ ก็มองมาที่มารดาด้วยรอยยิ้มอย่างไร้เดียงสา แม้ว่าตอนนี้เด็กน้อยจะยังไม่เห็นมารดาตามหลักทางการแพทย์ก็ตาม แต่ด้วยสัญญาชาตญาณแม่ลูก คงทำให้บุตรชายรับรู้ได้ว่ามารดาของตนเองนั้นอยู่ที่ใด
และผู้เป็นบิดาของเด็กชายนั้นก็รีบไปเอาผ้า
