“ค่ะ ดาวจะรับคำขอโทษของคุณไว้นะคะ แต่ดาวคงไม่สามารถให้อภัยคุณได้” เพียงดาวเอ่ยออกมาไปด้วยรอยยิ้ม ในขณะที่สายตาของเธอมองไปที่ชายหนุ่มอย่างมีความหวัง พร้อมกับลุ้นให้ยานอนหลับออกฤทธิ์เร็วขึ้น
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เหมันต์เริ่มรู้สึกสลึมสลือแบบแปลกๆ เขาจึงพยายามที่จะรีบออกไปจากที่นี่
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดาวเห็นหน้าคุณซีดๆ” เพียงดาวรีบเอ่ยออกมาตอนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นยืนแล้วเขาเริ่มเซออกมาให้เห็น
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปล่ะ” เขาไม่อยากใกล้ชิดเธอไปมากกว่านี้ แต่เหมือนว่าร่างกายของเขามันจะไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด
“อย่าดื้อสิคะ ดาวไม่ทำอะไรคุณหรอก” เพียงดาวเดินเข้าไปจับร่างสูงของชายหนุ่ม ก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานที่เธอได้นัดแนะกันไว้ ให้พาเขาขึ้นไปบนห้องที่เธอเปิดไว้เรียบร้อยแล้ว
หญิงสาวเดินตามร่างสูงที่โดนพนักงานหิ้วปีกไปแทบจะไมได้สติ เพื่อพาไปยังห้องที่เธอเปิดไว้ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ถ
