“โอ๋ๆๆ ลูกพ่อเป็นอะไรครับ อย่าร้องนะ” ภาพผู้ชายตัวโคร่งกำลังโอ๋เด็กน้อย เรียกรอยยิ้มจากผู้เป็นภรรยาได้อย่างดี แต่การโอ๋ของเขากลับไม่ทำให้เด็กน้อยเงียบลง ซึ่งพลอยชมพูเดาว่าลูกน้อยน่าจะหิว เธอจึงรับตัวลูกน้อยมาจากผู้เป็นสามี ก่อนที่จะให้ลูกน้อยดื่มนมจากเต้าของเธอ
“แหม หลานย่าเสียงดีเชียวนะ ย่าเดินอยู่ทางเดินยังได้ยินเลย” คุณหทัยรัตน์เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับนายพนมและนางญาณี ถึงกับต้องเอ่ยทักทายหลานชายตัวน้อยที่ท่านได้พบหน้าเป็นครั้งแรก
“พอได้กินนมตอนนี้เงียบแล้ว สงสัยจะหิวหนัก” เหมันต์กล่าวกับผู้เป็นมารดา แต่สายตาไม่ได้ละจากภรรยาและบุตรชายเลย
“เหมือนแกตอนเด็กนั่นแหล่ะตาเหม เมื่อก่อนเนี่ยเสียงดังลั่นเลย พอได้ซัดนมเข้าหน่อยเงียบเป็นเป่าสากเลย แล้วลูกน่ะเมื่อก่อนน่ะถ้าได้กินไม่ทันใจน่ะ แผดเสียงลั่นบ้านเลยแหล่ะ” คุณหทัยรัตน์เย้าบุตรชาย
“ลูกผมก็ต้องเหมือนผมสิครับ ถ้าเหมือนคนข้างบ้านนั่นสิแปลก”
