เมียลวง

EP:07 แทงเข่า

บ้านศิวาทัศน์

หลังจากที่เลิกงานทั้งสองก็พากันกลับบ้านตามปกติ กินข้าว อาบน้ำ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน เกษราและศิวาแยกห้องนอนกันแต่อยู่ติดกัน บางเวลาในขณะที่เกษราเผลอศิวาจะชอบแอบปีนระเบียงห้องของเธอมาบ่อยๆ เพราะรู้ว่าเกรษาจะชอบเปิดระเบียงไว้รับลม

ตื้ดด~~^^ เสียงโทรศัพท์ของเกษราดังขึ้นมา ปลายสายเป็นเบอร์แปลกเพราะไม่ปรากฏชื่อ

เกษรา : สวัสดีค่ะ เกษราพูดค่ะ

ปลายสาย : สวัสดีครับ ผมมาเวลเองนะครับ

เกษรา : ค่ะ

ปลายสาย : ผมโทรมารบกวนคุณหรือเปล่าครับ

เกษรา : ไม่เลยค่ะ ว่าแต่คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ

เกษราถือโทรศัพท์แนบหูเดินออกไปที่ริมระเบียง

ปลายสาย : พอดีว่าผมลืมเอกสารบางส่วนไว้ที่บริษัทของคุณ ส่วนเอกสารที่ผมหยิบติดมามันก็ไม่ใช่เอกสารสัญญาไม่รู้ว่าผมไปลืมวางไว้ตรงไหน รบกวนคุณเกดดูไว้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเข้าไปเอา

เกษรา : ได้สิคะเดี๋ยวฉันจะทำเอกสารให้คุณใหม่นะคะ

ปลายสาย : ขอบคุณครับ แล้วนี่คุณทานอะไรหรือยังครับ

เกษรา : เรียบร้อยหมดแล้วค่ะฉันกำลังจะเข้านอน

ปลายสาย : นี่แสดงว่าผมโทรมาได้เวลาพอดีเลยใช่ไหมครับ

เกษรา : หึ ๆ ค่ะ

ปลายสาย : ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมวางสายก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ

เกษรา : เช่นกันค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ

หลังจากที่กดวางสายจากมาเวลไปเกษราก็เดินกลับเข้าไปในห้องของเธอเหมือนเดิม แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นศิวานั่งอยู่ปลายเตียงของเธอ

"คุยกับใครมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" ศิวาเอ่ยถาม พร้อมกับมองตาขวางใส่เธอ

"นั่นมันเรื่องของฉัน แล้วนี่คุณเข้ามาในห้องของฉันได้ยังไง"

"ก็เธอไม่ได้ล็อคประตู ฉันก็แค่เปิดเข้ามาไม่เห็นจะยากอะไรเลย" ศิวาตอบพร้อมกับทำหน้านิ่งๆ

"แล้วคุณมาหาฉันมีธุระอะไร"

"เธอจำกัดวงเงินในบัตรเครดิตของฉันทำไม รู้ไหมว่าฉันหน้าแตกกลางห้างที่รู้ว่าถูกจำกัดวงเงินไว้ที่หมื่นเดียว!" ศิวาพูดกระแทกเสียงด้วยความไม่พอใจ คืนบัตรเครดิตให้ก็จริงแต่จำกัดวงเงินเขา เพื่อให้ศิวารู้จักใช้เงินและประหยัดเงินมากกว่านี้

"แล้วยังไง...หมื่นนึงถ้าคุณใช้ประหยัดจริงๆ อยู่ได้เป็นเดือนเลยนะ หัดใช้ประหยัดๆ บ้างสิ"

"แต่ฉันจะเอาไปซื้อของแค่หมื่นเดียวมันจะไปพออะไร"

"ซื้อของเลี้ยงผู้หญิงน่ะเหรอ?...ฉันถามคุณจริงๆ นะพวกผู้หญิงพวกนั้นทำประโยชน์อะไรให้คุณบ้างมีอะไรคุณถึงประเคนให้แบบนี้แล้วถ้าคุณไม่มีเงินผู้หญิงพวกนั้นยังจะสนใจคุณอยู่อีกไหม"

"เธอไม่ต้องมาพูดดีเลยนะ เธอนี่มันเจ้าเล่ห์ดีจริงๆ เลย คืนบัตรเครดิตให้ฉันแต่ก็จำกัดวงเงินการใช้เงินของฉัน"

"ขอบคุณที่ชมนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณก็ออกไปจากห้องฉันได้แล้วค่ะฉันจะพักผ่อน"

"ฉันไม่ให้เธอพัก"

"ว๊ายย!!"

เกษราถูกศิวากระชากให้ล้มตัวลงนอนทับร่างของเขาลงไป จากนั้นก็กอดเอวเธอไว้แน่นไม่ให้เธอดิ้นหลุดไปไหนได้เลย

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณศิวา!" เกษราดิ้นไปมา

"ไม่ปล่อย!!" ศิวาพูดพร้อมกับกอดรัดเธอแน่นกว่าเดิม

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ฉันอึดอัด!!"

"ฉันจะปล่อยเธอก็ต่อเมื่อเธอยอมปลดวงเงินให้กับฉัน"

"ไม่ปลด!!ปลดไปคุณก็เอาเงินไปเลี้ยงผู้หญิงหมดสิ ฉันไม่ได้โง่"

"ถ้าอย่างนั้นเรามาลองกันหน่อยไหม"

"ละ....ลองอะไร"

"...." ศิวาไม่ตอบเขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองพลางก้มต่ำลงไปมองที่หน้าอกของเกษรา เธอใส่เพียงชุดนอนบางๆ ซึ่งทำให้เห็นเนื้อเนียนที่เนินอกของเธออย่างชัดเจน

"ไอ้บ้า!! ไอ้โรคจิต วิปริต ไอ้คนหื่นกาม ##&@฿฿@" เกษราสบถคำด่าใส่หน้าของศิวาแต่เขากลับยิ้มไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลย

"จะว่าไปเธอก็ขาวเหมือนกันนะเนี่ย"

"หึ้ย!! ไอ้บ้า!!ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ไม่ปล่อย" ศิวายังยืนยันคำเดิมพร้อมกับทำหน้าตายียวนใส่เกษรา

"ได้...ไม่ปล่อยดีๆ ใช่ไหม"

ปักก!!

"อัก...อึกก.." เกษราแทงเข่าเข้าที่หว่างขาของศิวาอย่างแรงจนเขายอมปล่อยตัวเธอออกมาแล้วนอนขดตัวมือกุมเป้าของตัวเอง

"สมน้ำหน้า!!"

"อึกก....กะ...เกษรา...เธอกล้าดี...ยัง....ไง...มาทำฉัน!!"

"ฉันจะซ้ำคุณอีกด้วยเอาให้มันเป็นหมันไปเลย จะได้ไม่ต้องไปเอาผู้หญิงอื่นอีก"

"ยะ...อย่านะ!!"

"คนอย่างคุณรู้จักฉันน้อยไป จะบอกอะไรให้นะก่อนที่ฉันจะมาอยู่แบบนี้ฉันเคยเรียนมวยมาก่อน ถึงจะตอนเด็กๆก็ตาม"

"อึกก....อย่าเพิ่งพูดอะไรได้ไหมมาช่วยฉันก่อน...ฉัน...จะ...จุก!"

"ไม่ช่วย!!"

"เกษรา!!"

"ถ้าลุกไม่ไหวคุณก็นอนอยู่ที่นี่แหละส่วนฉันจะไปนอนห้องรับรอง"

"แล้วถ้าฉันตายเธอจะทำยังไง"

"โดนแทงแค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก อย่างน้อยๆ ก็แค่อักเสบไปหลายวัน"

"...."

พูดจบเกษราก็คว้าโทรศัพท์เดินออกไปจากห้องของตัวเองทันทีปล่อยให้ศิวานอนจุกอยู่แบบนั้น

.......

เวลาต่อมา

@บริษัทเกษรารักษ์

"อุ๊บ...ฮ่า ๆ ๆ นี่แกทำอย่างนั้นกับคุณศิวานั้นจริงๆ เหรอ" กันศรุตพี่ชายของเกษราหัวเราะออกมาเสียงดังเมื่อเธอเล่าสิ่งที่เธอทำกับศิวาเมื่อคืนให้ฟัง

"ก็ใช่น่ะสิอยากจะมาลวนลามเกดก่อนทำไม ดีนะที่ไม่ซ้ำเข้าไปอีก" เกษราพูด

"พี่ล่ะอยากเห็นหน้าเขาตอนนั้นจริงๆ เลยอยากรู้ว่าหน้าตาจะเป็นยังไง"

"จะเป็นยังไงล่ะพี่กัน ก็นอนจุกร้องโอดโอยให้ช่วยอย่างเดียวเลยนะสิ" เกษรากระซิบพูด

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ สมน้ำหน้ามันชอบมารังแกแกดีนัก ต้องเอาซะบ้างนี่ถ้าพี่อยู่บ้านเดียวกับแกพี่จะซ้ำมันด้วยอีกนะ"

"ช่างเขาเถอะพี่กันนี่ก็คงจะเข็ดไปอีกนาน คงยังไม่กล้าทำอะไรเกดหรอก"

"แต่แกก็ระวังตัวเอาไว้บ้างนะ ดูท่าแล้วไอ้คุณศิวาอะไรของแกเนี่ยจะเจ้าเล่ห์ใช่ย่อยเลยนะ"

"เกดไม่กลัวหรอก เจ้าเล่ห์มาก็เจ้าเล่ห์กลับ ร้ายมาก็ร้ายตอบ เขาแสดงด้านไหนออกมาให้เกดเห็นเกดก็จะแสดงด้านนั้นกลับไปให้เขาได้เห็นเหมือนกัน"

"นี่พี่เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าแกสู้คนด้วย"

"คนเรามันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงกันบ้างล่ะพี่ ใครจะไปโดนรังแกอยู่บ่อยๆ ล่ะจริงไหม"

"ก็จริงของแก ถ้าอย่างนั้นพี่กลับไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวเขาจะหาว่ามาอู้งาน"

"ค่ะ"

หลังจากที่กันศรุตพี่ชายของเกษราเดินออกไปจากห้องทำงานของเธอ เกษราก็นั่งทำงานของเธอต่อไปจนกระทั่งบ่ายโมง

ก๊อก ๆ ๆ "คุณเกษราคะ มีลูกค้ามาขอพบค่ะ"

"ใครกัน"

"คุณมาเวลค่ะ"

"อ๋อ...ให้เข้ามาได้เลย"

"ค่ะ"

จากนั้นเลขาของเกษราก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับมาเวลลูกค้ารายใหญ่ของเธอ

"สวัสดีครับคุณเกด ไม่ทราบว่าผมมารบกวนเวลางานคุณหรือเปล่าครับ"

"ไม่เลยค่ะ นี่ถ้าคุณไม่มาเกดก็คงจะลืมไปเลยนะคะเนี่ย มัวแต่ยุ่งๆ กับงานขอโทษด้วยนะคะ"

"ไม่เป็นอะไรครับผมเข้าใจ"

"นี่ค่ะเอกสารสัญญาเช่าที่คุณขอให้เกดทำให้ใหม่" เกษรายื่นเอกสารปึกใหญ่ให้กับมาเวล

"ขอบคุณครับ"

"...."

"ว่าแต่คุณเกดทานอะไรหรือยังครับ"

"อ๋อ...ยังเลยค่ะเกดยังทำงานไม่เสร็จเลย กะว่าจะทำงานให้เสร็จก่อนแล้วถึงจะออกไปหาอะไรกิน"

"กินข้าวไม่ตรงเวลาระวังโรคกระเพาะจะถามหาเอานะครับ"

"เกดชินแล้วล่ะค่ะ" เกษราพูดพลางอมยิ้มออกมานิดหน่อย

"ถ้าไม่รังเกียจ ผมชวนคุณเกดไปทานอาหารกับผมได้ไหมครับ พอดีว่าผมเพิ่งมาที่นี่ผมยังไม่รู้จักร้านอาหารที่อร่อยๆ เลย"

"อ๋อ...ได้สิคะ" เกษราพยักหน้าตอบรับ

"ไม่ได้!!"