เช้าวันต่อมา
เกษราตื่นแต่เช้าทำกิจวัตรประจำวันตามปกติของเธอ จากนั้นก็เดินลงมาด้านล่างกินข้าวแล้วจะเตรียมตัวไปทำงาน แต่ทว่า...
"คุณ!!" เกษราเอ่ยออกมาเมื่อเห็นศิวานั่งไขว่ห้างจิบกาแฟอยู่ที่โซฟากลางบ้าน
"...." ศิวาชำเลืองตามามองเกษรานิดหน่อยจากนั้นก็หันไปสนใจแก้วกาแฟตรงหน้าต่อ
"ตื่นนานแล้วเหรอคะ?" เกษราถาม
"เปล่า...ยังไม่ได้นอน" ศิวาตอบ
"??"
"เมื่อคืนทำไมถึงไม่ปลุกฉันกลับมาด้วย ทำไมถึงปล่อยให้ฉันนอนอยู่ที่บริษัทคนเดียวจนดึก"
"ฉันปลุกคุณแล้ว แต่คุณไม่อยากตื่นเอง" เกษราตอบเสียงเรียบ
"ทำไมฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย มารู้ตัวอีกทีบริษัทก็ปิดไฟมืดหมดแล้ว"
"ฉันจะไปรู้กับคุณเหรอ ฉันปลุกคุณแล้วคุณไม่ยอมตื่นเองแถมยังมาอารมณ์เสียใส่ฉันอีกสมควรแล้วที่ถูกทิ้งให้นอนอยู่แบบนั้น คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงแล้วปลุกดีๆ กลับมาอารมณ์เสียใส่!!" เกษราพูดกระแทกเสียง
"เอ่อ...ฉันขอโทษฉันไม่รู้ตัวจริงๆ ว่าไปอารมณ์เส
