ใบบัว....
ความรู้สึกอึดอัดเหมือนโดนกอดรัดทำให้ฉันต้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่สายตาจะมองลงไปที่เอวของตัวเองที่ตอนนี้มือแกร่งพาดอยู่แต่แค่มองแวบเดียวฉันก็รู้ว่าเป็นมือของใครเพราะฉันจำนาฬิกาที่เขาใส่ได้เป็นอย่างดี ฉันมองไปรอบๆห้องที่นอนอยู่มันไม่ใช่ห้องนอนของคุณฟิวที่บ้านแต่มันคือห้องนอนที่บ้านพักหัวหินที่เขาเคยพาฉันมาเมื่อหลายปีก่อน บ้านแห่งความทรงจำของฉันกับเขาที่มันมีแต่ความทรงจำดีๆ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรือว่าฉันกำลังฝันอยู่ บ้านหลังนี้มันน่าจะถูกทุบทิ้งไปแล้วเพราะคุณลูกศรเคยบอกกับฉันว่าคุณฟิวไม่อยากเก็บบ้านหลังนี้ไว้เขาจะทุบทิ้งเขาไม่อยากเก็บมันเอาไว้ให้คุณลูกศรไม่สบายใจ
"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงเบาๆของเขาที่ดังใกล้หูทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าคุณฟิวทันที
"ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน เมื่อคืนฉันอุ้มเธอเข้าบ้านเธอยังไม่รู้สึกตัว"
"ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณลำบากว่าแต่คุณฟิวพาบัวมาที่นี
