ตลอดทั้งคืนความอึมครึมครอบคลุมทั่วบริเวณพื้นที่ห้องสี่เหลี่ยมคนที่นอนบนเตียงก็พลิกไปมากระสับกระส่ายเหมือนมีอะไรในใจอยากพูดอยากถามแต่กลับไม่กล้าถาม เพราะต่างคนก็ต่างเงียบ ชลลัมพีคิดว่าเขากำลังกลับมาตามแนวทางที่ตั้งใจไว้แต่ทีแรก เขาแต่งงานกับเธอก็เพราะเหตุผลนี้ไม่ใช่เหรอ
‘การได้มีเซ็กซ์ แบบอิสระ ไม่ต้องยึดติดกับใครเป็นตัวเป็นตน ได้ออกไปกินของอร่อยนอกบ้านแบบไม่ซ้ำรสชาติ’
แต่ทำไมเขากลับไม่รู้สึกดีใจสักนิดเลย ร่างสูงอยู่ในท่านอนหงายก่ายหน้าผากชำเลืองมองคนบนเตียง ก็เห็นพียงแต่แผ่นหลัง ในที่สุดเขาก็ทนความอึมครึมไม่ไหว
“ไปกินข้าวกับนายอเล็กซานโดรมาอร่อยไหม”
ถ้าไม่ตอบจะต้องหาว่าหยิ่งที่เขาพูดด้วยแล้วเธอไม่พูดด้วย “อร่อยค่ะ”
“ช่วยแนะนำผมหน่อยสิ แถวหัวหิน ร้านไหนอร่อยจะได้พาน้องพลอยเขาไปกิน”
คำถามแสนจะราบเรียบของเขาแต่มันช่างบีบคั้นหัวใจดวงน้อย ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ แต่เธอก็ตอบในสิ่งที่ฉันอยากรู้ “
