บุษบาบัณรีบปล่อยมือ “แล้วถ้าจะถือเองคุณจะให้บุษขึ้นมาบนห้องทำไม ถ้ารู้แบบนี้ให้คุณพีมาเอาเองก็ดี” มือหนึ่งเขายื่นมาจับกระเป๋าเอาไว้ แต่มือที่ว่างก็มาจับมือเธอก่อนจะกระชากมือน้อยนั้นขึ้นมาพรหมจูบที่หลังฝ่ามือ
“ก็คิดถึงกลิ่นกายของคุณนี่ เมื่อคืนนอนคนละห้องอดดมกลิ่นหอม ๆ จากตัวคุณเลย”
บุษบาบัณสะบัดมือออก “ที่ยอมไปก็เพราะฉันรำคาญ รู้ว่าไม่ไปคุณก็หาทางบังคับฉันจนได้”
เขาพยักหน้าเห็นด้วยอย่างไม่เก้อเขิน “คุณคิดถูกแล้ว ไม่เสียแรงที่เคยทำงานกับผมมาหลายปี”
แม้จะไม่อยากอดเปรี้ยวแล้วกินหวานอยากจะทำอะไรที่ใจปราถนา แต่ชลลัมพีก็ยับยั้งช่างใจมั่นใจว่าการไปทะเลครั้งนี้เขาจะไม่ปล่อยเธอกลับมาเป็นนางสาวบุษบาบัณคนเดิมได้แน่ ๆ เขาจะฝากของแถมเอาไว้ในร่างกายเธอของแถมที่เจริญเติบโตภายในเก้าเดือนเพื่อออกมาให้เขาได้ชื่นชมรับรองว่าจะทำให้หน้าออกมาเหมือนเขาเป๊ะเลย
จากนั้นสัญญาที่เขากับเธอตั้งขึ้นมาก็จะเป็นโมฆ
