ฉินอ๋องและซูเหมยฮวาตื่นขึ้นอีกครั้งก็เป็นเวลาสายแล้ว วันนี้เขาจะพานางไปเดินเที่ยวชมความงามบนภูเขา ทั้งสองออกจากตำหนักโดยมีเพียงอาหารที่ติดตัวไปกินระหว่างวันด้วย ทั้งสองขี่ม้าตัวเดียวกันไปอย่างช้าๆ
เพราะฉินอ๋องต้องการให้เมียรักของตนได้ชื่นชมความงามอย่างเต็มที่ สำหรับเขาแล้ว ภาพความงามต้องหน้ายังมิอาจดึงดูดความสนใจของเขาได้เท่าสตรีที่อยู่บนหลังม้าเลย
"ท่าน พาข้ามาชมความงามมิใช่หรือ" ซูเหมยฮวาอดตำหนิเขาไม่ได้ เมื่อมือหนาเริ่มซุกซนล้วงเขาไปบีบเค้นหน้าอกของนางอย่างละโมบแล้ว
"เจ้าก็ดูความงามของป่าเขาไป เปิ่นหวางจะชื่นชมความงามของเจ้าแทน" เขากระซิบความหวาน พร้อมทั้งไล้เลียอยู่ที่ซอกคองามระหงของนาง
"ท่านทำเช่นนี้ ข้าจะดูได้อย่างไรเล่า" นางหันมามองตำหนิเขาอย่างไม่พอใจ แต่จะทำเช่นไรได้ ในเมื่อนางยังนั่งอยู่บนหลังม้า โดยมีเขากักนางไว้อยู่ในอ้อมอก
คนตัวโตจะฟังที่นางพูดได้อย่างไร เมื่อมีสาวงามในอ้
