จริงอดัมส์อยากจะกล่าวชมมากกว่านี้ แต่ก็พยายามซ่อนอาการเอาไว้
อดัมส์จดจำได้ว่าเคยเห็นรูปถ่ายของปานจันทร์เมื่อนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่เริงรตีเคยให้ดู แต่นั่นก็นานหลายปีมาแล้ว เพราะว่าเป็นรูปถ่ายตอนที่หล่อนยังเรียนมัธยมกระมัง นับมาถึงตอนนี้คิดว่าปานจันทร์ก็น่าจะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและคงใกล้จบแล้ว
“ฉันดีใจนะ... ที่เธอมา”
ร่างสูงสง่าทรุดลงนั่งบนโซฟา ขณะสายตาของหญิงสาวยังจับจ้องสำรวจเรือนร่างของเขาไม่วางตา
อดัมส์เป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก แต่รูปร่างก็สมส่วนและสง่างาม ปั้นใหญ่กว้าง แผงอกผึ่งผายอยู่ภายใต้ชุดลำลองเรียบง่ายแต่ก็ดูสมาร์ท
เขาสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลหลวมๆ เสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลสลับขาวลายตารางเรียบหรู กระดุมเม็ดแรกนับจากแนวบนสุดของสาบเสื้อที่ไม่ได้ติดเอาไว้ เผยให้เห็นแพขนสีดำเลื่อมพรายแพลมออกมาอวดความเซ็กซี่
อดัมส์เป็นผู้ชายที่ขนดกมาก เส้นขนบางส่วนเลื้อยไล่ขึ้นมาจากแผงอกกว้าง สูงขึ้นมาเก
