เมื่อเราทั้งคู่มาถึงคอนโดอลันที่เพื่อนทุกคนรวมถึงปลายฟ้าอยู่ที่นี่แล้ว
ทุกสายตาจับจ้องมาที่คอปเตอร์กับเธอ แม้คอปเตอร์จะทำตัวปกติ แต่ทุกคนก็สังเกตุอาการได้ ก็เขานะเดินผิวปากเข้าห้องเหมือนคนอารมณ์ดีซะอย่างนั้น
"ทำไมมาถึงป่านนี้ นัดกันหกโมง นี่ทุ่มกว่าแล้ว"
อลันใช้สายตาสำรวจเราสองคนที่ยืนเหมือนนักโทษ แต่คอปเตอร์ก็ยังเป็นคอปเตอร์คือคนที่ไม่สนใจอะไร
"มึงรู้อยู่แล้วว่ากูมาช้าทำไม ถามเพื่อ?"
นาบีหน้าเหวอที่คอปเตอร์บอกเพื่อนไปแบบนั้น เธออายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี ถึงจะเป็นเพื่อนสนิททุกคน แต่ไม่คิดว่าจะประกาศให้ทุกคนรู้ขนาดนี้ เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่เขา บ่งบอกให้รู้ว่าไม่พอใจที่เขาพูด ก่อนจะเดินไปนั่งข้างกลุ่มเพื่อนผู้หญิง ที่นั่งอมยิ้มไม่สนใจสีหน้าเธอเลย
"ความรู้สึกเป็นไง เห็นเดินขาถ่างแปลกๆตั้งแต่เข้ามาแล้ว"
ลูกปลาผู้ที่อยากรู้เรื่องนี้สุดๆเปิดประเด็นขึ้นมา แถมทุกคนก็เอาแต่นั่งจ้องกดดันเธอ
"พว
