Amanda POV
Dumaan ang maraming minuto pero hindi pa rin ako sinasagot ng matino ni Thunder. I just want to know bakit bigla sya naging aligaga kanina. But instead na mag paliwanag ay ngumiti lang sya at sinabi ito
"Nothing sweetheart, namiss lang kita bigla.."
Para naman akong kinalabit sa dibdib sa sinabi nya. Umirap lang ako "Para namang ang tagal ko nawala Thunder"
Pinalupot nya yong matitigas nyang kamay sa bewang ko "Yes. Sobrang tagal mo" ngumisi sya
Napailing na lang ako. Parang ewan, nasobrahan ata kagabi. Pero iba sinasabi ng isip ko 'ikaw ang nasobrahan Amanda wag kang boba!'
Matapos ang ilang beses na lambingan na ginawa namin Thunder ay pinag patuloy ko na rin yong pag luto ko. Inayos ko na yong mga plates. Inihain ko na rin yong breakfast namin. And done!
Tinawag ko na
