When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
สายฟ้า “นี่นาย เมื่อไหร่จะให้ฉันกลับสักทีห๊ะ ฉันรอมาหลายชั่วโมงแล้วนะ” เสียงเล็กโวยวายออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่ผมพาเธอมานั่งดูหนังที่โซฟา “ก็เสื้อผ้าเธอมันยังไม่แห้ง” ผมตอบกลับไปตามตรง ก็บอกแล้วว่ารอให้เสื้อผ้าเธอแห้งแล้วค่อยใส่กลับไป แล้วตอนนี้มันก็ยังไม่แห้งไง “แล้วเมื่อไหร่มันจะแห้งสักที นายเล่นไม่ปั่นแห้งอ่ะ แล้วยังมาแกล้งฉันทำตกถังน้ำอีก!” ยัยเตี้ยยังคงโวยวายไม่ยอมเหมือนเดิม “ฉันไม่ได้แกล้ง แต่มันหลุดมือจริงๆ” ผมพูดขึ้นอย่างไม่สนใจและมองทีวีเหมือนเดิม “เสื้อแค่ตัวเดียวนายให้ฉันยืมก่อนไม่ได้หรือไง หรือเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ใหม่แบบนี้เลยก็ได้” ยัยเตี้ยยังคงหาข้อต่อรองกับผมไม่หยุด “ก็บอกว่าไม่ได้ไง เสื้อนี้มันมีคุณค่ากับจิตใจฉันมาก” ผมบอกเธอไปพร้อมกับหันไปมองหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “งั้นนายก็ไปหาเสื้อตัวที่นายไม่ใส่แล้วให้ฉันเปลี่ยนก็ได้” “ไม่มี ฉันใส่ทุกตัว และทุกตัวก