เช้าวันต่อมา
"วันใหม่ไปรอที่รถเลยนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวเสร็จแล้วจะรีบลงไปเลย"
"เหอะ!" วันใหม่เชิดหน้าใส่ภาคิน ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายที่มีหนังสือเรียนอยู่ด้านในออกไปจากห้องทันที โดยที่ไม่ได้สนใจภาคินเลยแม้แต่นิดเดียว
"เป็นอะไรอีกเนี่ย" ภาคินบ่นพึมพำก่อนจะรีบแต่งตัว แล้วเดินตามวันใหม่ลงไปข้างล่าง ทว่าถูกผู้เป็นแม่เรียกตัวไว้ซะก่อน
"ไปทำอะไรน้องอีท่าไหนถึงได้หน้าบูดเป็นตูดลิงตั้งแต่เช้าแบบนั้น" ดารินถามลูกชาย
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับแม่ ตื่นเช้ามาก็อยู่ในสภาพแบบนั้นแล้ว"
"แล้วเราไปทำอะไรไว้ล่ะ"
"ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับแม่ เมื่อคืนผมอาบน้ำเสร็จผมก็มานอนเลยไม่รู้สึกตัวอีกเลยตั้งแต่นั้น" เพราะทำงานเหนื่อยทั้งวัน มันเลยทำให้ร่างกายของเขาอ่อนเพลียและเผลอหลับไปแบบไม่รู้สึกตัว และก็หลับเป็นตายทั้งคืน
"ตามง้อเอาเองก็แล้วกันนะ ขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้วโน่น"
"อ้าวเฮ้ย! ผมขอตัวก่อนนะครับแม่!"
