-31- ความในใจ
ขุนพลเดินนำร่างบางเข้ามาภายในห้องโดยที่ร่างบางยังคงหยุดยืนอยู่หน้าประตูด้วยท่าทางหวาดกลัว ทำให้เขาต้องหันหลังกลับไปปรายตามองเธอเพื่อเป็นการสื่อสารว่าเธอควรจะเดินเข้ามาเองดี ๆ ทำให้ร่างบางต้องจำใจยอมเดินเข้าไปอย่างไม่มีทางเลือก
“เฮียบอกหนูหน่อยได้ไหมว่าเฮียเป็นอะไร” อังอังพยายามที่จะทำใจดีสู้เสือโดยการเดินเข้าไปจับมือหนามากุมเอาไว้หลวม ๆ พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ชายหนุ่มแต่ว่าตอนนี้เขาเหมือนคนหูหนวกตาบอดที่หึงจนไม่มีสติสัมปชัญญะหลงเหลืออยู่
“ใจเย็น ๆ สิ เฮียมีเวลาเล่าให้ฟังทั้งคืน” ขุนพลพูดขณะสาวเท้ายาวเดินเข้าไปประชิดตัวร่างบางอย่างเชื่องช้า
“อึก!” อังอังลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อขุนพลโน้มลงมาจับปลายผมของเธอไปสูดดมก่อนจะวกปลายจมูกโด่งขึ้นมาคลอเคลียกับแก้มนวลเบา ๆ ทว่ามันกลับเป็นการกระทำที่น่าขนลุกและสยดสยองมากกว่าน่าหลงใหล
“กลัวเหรอ”
“ฮะ…ฮะเฮียกำลังทำให้หนูกลัวนะ” ร่
