หลายวันผ่านไป
ตั้งแต่วันที่มาร์เตอร์ไปส่งเฌอเบลล์ เขาก็ไม่ได้มีเวลาว่างอีกเลย เพราะยุ้งกับงานที่ต้องทำหลายๆอย่างเขา จนกระทั่งมาถึงวันนี้ เป็นวันเสาร์ที่เขามีนัดกับครอบครัวทานข้าว มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาภายในในบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง ก็กวาดสายตามองไปรอบๆ เหมือนมองหาใคร
“ ลูกชายมัม คิดถึงจังเลยคะ “
หญิงวัยกลางคนที่พอจะมีอายุแล้ว แต่ใบหน้าของแม่เขายังสวยสะพรั่งเหมือนเด็กสาววัยรุ่นอยู่ตลอดเวลา เรียกเขาจน มาเฟียหนุ่มนั่นเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่
“ ผมก็คิดถึงมัมครับ กอดหน่อย “
ถึงมาร์เตอร์จะโตจนอายุ 30 แล้ว แต่เขาก็ยังคงไม่ลืมที่จะอ้อนผู้เป็นแม่ทุกครั้งที่มาหาหรือมาเจอ
“ น้อยๆหน่อย เกรงใจผัวเขาที่นั่งอยู่ด้วย “
เสียงเคร่งขึมของมาเฟียรุ่นใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างๆเมียรักพูดขึ้น เพราะไอลูกชายมันโตแล้วแต่ยังทำตัวเป็นเด็กมากอดเมียเขาอยู่ได้
“ เฮีย แต่นี้ลูกหนูนะ “
ต้นข้าวผู้เป็นแม่ของเขาหันไปพูดเสียงแข็ง และมองหน้าผู้เป็นพ่อของเขาอย่างจะเอาเรื่อง
“ มัม ดูแด๊ดสิครับขี้หวง “ มาร์เตอร์กอดผู้เป็นแม่และหันไปยิ้มให้พ่อ จนพ่อของเขาต้องมองตาขวาง
“ มีเมียเป็นของตัวเองสักทีเถอะ จะได้เลิกกอดเมียคนอื่น “
มาคินยังคงไม่ยอมแพ้ที่จะว่าลูกชาย ถึงแม้สายตาคมของเมียรักจะมองอยู่ พ่อแม่ลูกนั่งคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงใสๆของน้องสาวคนเล็กของบ้านดังขึ้น
“ พี่เตอร์ คิดถึงจังเลยคะ “ มีตาวิ่งไปกระโดดกอดพี่ชายเหมือนทุกครั้งแต่ก็โดนผู้เป็นพ่อดุ
“ มีตา อย่าวิ่งมากอดผู้ชายแบบนี้ “
ความหวงลูกสาวและเมียรักของมาเฟียใหญ่ก็ยังคงมีเหมือนเดิม ถึงแม้มาร์เตอร์จะเป็นลูกแต่ก็คือผู้ชาย เขาหวง
“ หึ “
มาร์เตอร์หัวเราะให้กับความขี้หวงของมาเฟียใหญ่ จะรู้มั้ยนะ ว่ามีตาอยู่ข้างนอกเป็นยังไง ดื้อแสบขนาดไหน หวงลูกสาวยังไงแต่ปล่อยให้ไปเที่ยวแทบทุกคืน
“ เฮียพอเลยๆ ไปทานข้าวคะ “ เป็นต้นข้าวที่ห้ามความขี้หวงของสามี และชวนทั้งหมดมาทานข้าว
มาร์เตอร์มองรอบๆอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจอคนที่เขาอยากเจอ เขาก็ได้แต่แปลกใจ เพราะทุกครั้งที่มาบ้าน ยัยเด็กจุ้นจะอยู่กับมีตาแทบจะตลอด ทำไมวันนี้มาไม่เจอ จะถามก็ไม่กล้า
“ พี่เตอร์มองหาใครคะ “ มีตาที่เห็นพี่ชายเหมือนมองหาใครทั้งที่ก็อยู่กันครบ เลยถามออกไป
“ป่าว “
เขาตอบออกไปแค่นั้นและเดินไปนั้งที่โต๊ะทานอาหาร แต่ในใจก็นึกคิด ว่าเด็กจุ้นไปไหน หลายวันมานี่เขาไม่ได้รับฝีปากกับเธอเหมือนมันขาดๆอะไรไปสักอย่าง
และแล้วทั้งสี่ก็นั่งทานอาหารและพูดคุยกันทุกเรื่อง ภายในครอบครัว จนกระทั่งทานข้าวเสร็จ มาร์เตอร์จึงขอตัวกับก่อน เพราะเขามีงานที่คาสิโนต่อ
“ ลูกชายแวะมาหามัมบ่อยๆนะคะ “
ต้นข้าวที่อยากจะให้ลูกชายนอนบ้านบ้างแต่ก็เป็นไปไม่ได้ เพราะลูกชายตัวเองงานเยอะ เธอเองก็เข้าใจ และขอแค่มาร์เตอร์มาบ้านบ่อยๆ
“ ครับมัม ผมลาครับมัม แด๊ด “
มาร์เตอร์บอกลาผู้เป็นพ่อและแม่ของเขาแล้วหมุนตัวเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ก็มีเสียงใสๆของน้องสาวตัวเองพูดตามหลังมา
“ ถ้าเมื่อตอนเย็นพี่เตอร์มองหา เฌอเบลล์ เธอไม่มาหรอกคะ “
เมื่อคนที่เดินตามหลังเขาพูดจบ มาร์เตอร์ก็หันกับไปหาน้องสาวทันที
“ ไม่ได้อยากรู้ “ เขาตอบออกไปทั้งที่ในใจเขาอยากรู้
“ จริงเหรอคะ ถ้าไม่ได้สนใจเพื่อนน้อง งั้นวันนั่นพี่เตอร์ทำไมไม่ไปส่งเฌอเบลล์ที่คอนโดคะ “
มีตาพูดออกมาอีกครั้ง พร้อมจับผิดพี่ชายตัวเอง มีตาและเฌอเบลล์ไม่เคยมีความลับต่อกัน เธอทั้งสองคุยกันทุกเรื่อง
“ น้องรู้ “
“ คะ เพราะเราสองคนคุยกันทุกเรื่อง ถ้าพี่เตอร์ไม่สนใจเพื่อนน้องจริงๆ แล้วพี่เตอร์ให้เฌอเบลล์ไปนอนกับพี่เตอร์ในห้องพี่เตอร์ทำไมคะ “
“ ก็แค่อยากให้นอน “ เขาตอบออกไปแบบไม่อะไร
“ โอเค ไม่สนใจเพื่อนน้องก็ไม่เป็นไร เพราะเฌอเบลล์นะ หนุ่มรายล้อมขอคบกับเธอแทบจะทุกวัน น้องจะได้ยุให้เพื่อนมีแฟน “
ที่มีตาพูดออกมา เพราะเธอแค่อยากดูอาการพี่ชายเธอเท่านั้น มีตาค่อนข้างมั่นใจว่า พี่ชายของเธอชอบเพื่อนสาวของเธอเป็นแน่ เพราะห้องนอนของมาร์เตอร์ เธอและแม่ยังไม่เคยไดีขึ้นไปเห็นเลย มาเฟียหนุ่มเป็นคนหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก แต่เพื่อนเธอกับได้ไปนอน
“ ก็เรื่องของเพื่อนน้อง เพราะพี่ไม่ได้สนใจ “ พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที
@คาสิโน
มาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้มาทำงานแล้ว แต่ว่า คำพูดของน้องสาวยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา “ น้องจะได้ยุให้เพื่อนมีแฟน “
“ เหอะ มีก็มีไปสิวะ เกี่ยวไรกับเขา “
ผ่านไปสักพักมือขวาของเขาก็เข้ามารายงาน เกี่ยวกับงานและลูกหนี้ที่เอาเงินมาใช้หนี้เขาในวันนี้ให้กับเขาฟัง
มาเฟียหนุ่มนั่งฟังมือขวาของเขารายงานจนจบ และเขาก็ได้พูดขึ้น
“ ส่งคนไปตามดูยัยจุ้น “
“ ครับ “
กรณ์มือขวาของเขาขมวดคิ้วเป็นปม ใครคือยัยจุ้น
และนายจะให้ไปตามดูใคร
“ ก็เฌอเบลล์เพื่อนของมีตาไง “ มาเฟียหนุ่มตอบออกไป
“ นายให้ผมส่งคนตามดูคุณหนูเฌอเบลล์ทำไมครับ “
เพราะกรณ์ไม่เข้าใจผู้เป็นนายจะทำอะไร ถึงได้ให้เขาส่งคนดูเพื่อนน้องสาวตัวเอง
“ กูสั่งอะไรก็ไปทำ ออกไป “
เมื่อได้ยินเสียงทรงพลัง การณ์เองก็รีบเปิดประตูออกไปทันที ทั้งห้องจึงเหลือเพียง มาร์เตอร์
“ เหอะ ฉันก็อยากรู้ว่า เธอจะตกลงเป็นแฟนใคร “ มาร์เตอร์พูดออกมาคนเดียว
หลายวันต่อมา
มาร์เตอร์ยังคงรู้ความเคลื่อนไหวของเฌอเบลล์ตลอด เพราะลูกน้องของเขาที่แฝงตัวอยู่ตามนั้นรายงานเขาอยู่ตลอด แต่ที่ผ่านมาเธอก็ใช้ชีวิตปกติไม่ได้ไปไหนมาไหนกับผู้ชาย แต่ทุกครั้งที่ลูกน้องเขารายงาน ก็เป็นอย่างที่น้องสาวเขาบอก มีคนเข้าหาเฌอเบลล์เยอะจริงๆ
แล้วในค่ำคืนนี้ ลูกน้องเขาก็ได้รายงานเขาเข้ามา ว่าเฌอเบลล์ไปเที่ยวผับเออาร์กับน้องสาวเขา มาเฟียหนุ่มจึงคิดอะไรสนุกๆออก เขาต้องไปกวนประสาทเธอ เพราะไม่ได้ยืนเสียงหวานๆของเธอมาร่วมเดือนแล้ว
@ผับเออาร์
มาร์เตอร์เดินเข้ามาในผับและเดินตรงขึ้นไปชั้นสาม ที่เป็นชั้นทำงานของเออาร์ทันที
แกรก
มาเตอร์เปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ได้สนใจว่าเจ้าของห้องจะอยู่มั้ยรึทำอะไรอยู่
“ ไอเตอร์ กูก็ว่าใครเปิดประตูเข้ามาแบบไร้มารยาท “
เออาร์ละสายตาจากเอกสารและมองคนที่เข้ามา เมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนรักของเขาเลยพูดออกไป
“ มึงว่าง “ เออาร์พูดขึ้นอีกครั้ง เพราะปกติทั้งกลุ่ม มาร์เตอร์จะงานเยอะกว่าเพื่อน
“ เออ “ เขาตอบไป
“ มึงว่างรึมึงมาเฝ้าเพื่อนน้องสาว “
เออาร์พูดออกไปเพราะลูกน้องของเขาเพิ่งจะมารายงานว่าวันนี้ มีตาและเพื่อนของเธอมาเที่ยวที่นี้ และที่เจาะจงว่า มันมาเฝ้าเพื่อนน้องสาว เพราะเขารู้ว่ามันหิ้วเพื่อนน้องมันกับบ้านไปคืนนั้น พวกเขาสามคนไม่ว่าใครทำอะไรจะรู้ตลอด เพราะพวกเขาทำงานเเบบนี้เลยต้องคอยระวังหลังให้กัน
“ อย่าเสือกเรื่องของกู “ มาร์เตอร์พูดขึ้นห้วนๆ เพราะไอเพื่อนตัวดี เสือกแสนรู้
“ เด็ดเหรอวะ ถึงตามมาเฝ้า “
เออาร์ยังคงถามออกไป เพราะเขาคิดว่า มาร์เตอร์กินเพื่อนสนิทน้องตัวเองไปแล้ว มาร์เตอร์เป็นคนนึงที่ไม่เคยขาดเรื่องผู้หญิง มันหิ้วใครไปคนนั่นย่อมเสร็จมัน