ปัง!! ปัง!!
“กรี๊ดดดด~”
เสียงปืนดังประสานเสียงกรีดร้องของฮันน่า ทำเอากวินแทบจะไม่มีสมาธิขับรถ
“มึงเงียบก่อนได้ไหม”
กวินจ้องมองถนนอย่างตั้งใจ สติกับสมาธิตอนนี้แทบจะไม่เหลือ ทั้งเสียงปืนทั้งเสียงฮันน่าดังปะปนกันไปหมดจนเขาไม่รู้ว่าจะโฟกัสเสียงอะไรก่อนดี
“ก็กูกลัวอะ มึงขับเร็วกว่านี้ได้ไหม” ฮันน่าปิดหูปิดตาบอกกวินด้วยความกลัว
“นี่กูก็เหยียบสุดแล้ว” กวินก็กลัวไม่ต่างกัน โชคดีที่เขาชอบแข่งรถ จึงสามารถขับทิ้งระยะห่างจากอีกฝ่ายได้พอสมควร
“กูยังไม่อยากตาย” ฮันน่าบอกพร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ ด้วยความกลัว
“กูก็ยังไม่อยากตายตอนนี้ มึงช่วยเงียบก่อนได้ไหม กูไม่มีสมาธิขับรถแล้ว”
“เสียงปืนดังขนาดนี้มึงจะให้กูเงียบได้ยังไง กูก็กลัวเหมือนกันนะ” ฮันน่ายังคงเถียงไม่หยุด ทั้งกลัวเสียงปืนทั้งกลัวตายพอๆ กัน
“กลัวก็อยู่เงียบๆ ให้กูได้มีสมาธิคิดอะไรหน่อย”
กวินพยายามคิดหาทางออก แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็คิดไม่ออก
