หลังจากที่เก็บของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ฮันน่าก็เดินลงมาข้างล่างเพื่อสำรวจเหตุการณ์ว่ามีใครอยู่บ้าง
ทว่าหญิงสาวไม่ได้เอากระเป๋าลงมาด้วย เพราะกลัวจะโดนจับได้และเธอต้องทำตัวให้ปกติที่สุด ขอแค่ออกจากบ้านหลังนี้ไปให้ได้ก่อน กระเป๋าค่อยให้คนอื่นมาเอาให้ก็ได้ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
เมื่อทางสะดวกและเจ้าของบ้านไม่อยู่ ฮันน่าจึงเดินออกไปนอกบ้านทันที
“จะไปไหนครับ?” บอดี้การ์ดคนหนึ่งถามขึ้นเมื่อเธอก้าวขาออกจากประตูบ้าน
“ฉันจะไปเรียน”
“รอสักครู่นะครับ”
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อต่อสายหาเจ้านาย เมื่อได้รับคำสั่งว่าให้ดูเธอดีๆ แต่ถ้าจะออกไปไหนให้โทรรายงานเจ้านายก่อน
“สวัสดีครับ คือคุณฮันน่าบอกให้ผมไปส่งครับ”
(ที่ไหน?)
“มหาลัยครับ” ลูกน้องรายงานไปตามที่หญิงสาวบอก
(ไหนบอกว่าไม่มีเรียน?) น้ำเสียงนิ่งเรียบถามผ่านปลายสายด้วยความแปลกใจ เพราะก่อนออกมาเธอยังบอกว่าไม่มีเรียน
“สักครู่นะครับ” ลูกน้องบ
