@ร้านอาหาร
“หวังว่าอนาคตเราจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันนะครับ”
“แน่นอนครับ”
เคย์สันจับมือกับลูกค้าคนสำคัญหลังจากที่คุยเรื่องธุรกิจกันเสร็จเรียบร้อย เนื่องจากประสบการณ์และอายุที่ใกล้เคียงกันทำให้ทั้งสองคุยกันราบรื่นและทุกอย่างก็เป็นไปในทางที่ดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
ครืด~ ครืด~
แต่ยังไม่ทันจะได้คุยกันต่อ อยู่ๆ โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน สายตานิ่งเรียบจ้องมองหน้าจอและทำท่าทางลังเลที่จะรับสาย
“รับสายก่อนก็ได้ครับ” เคย์สันเอ่ยบอกไปตามมารยาท
“ขอโทษด้วยนะครับ” น้ำเสียงนิ่งเรียบตอบกลับด้วยความเกรงใจ ก่อนจะกดรับสายที่เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้
(พี่มาทานข้าวกับใครคะ?)
เมื่อกดรับสายปลายสายก็ตามขึ้นด้วยความอยากรู้ทันที ถึงแม้เธอจะรู้คำตอบอยู่ในใจแล้วก็ตาม
“มีอะไรหรือเปล่า?” เฮย์เดนว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่เอ่ยถามคนในสายอย่างไม่รอช้า
(ก็หนูเห็นรถพี่จอดอยู่หน้าร้านอาหารอะ)
“พี่มาคุยงา
