I hopped in Neil's passenger seat.
Pinaandar niya ang kanyang sasakyan at mataman akong nakatingin sa harapan ng dumidilim nang kalsada. I have this strange feeling of fear and excitement. I was scared and excited of the things we might discover in that old playhouse.
"Neil, nasaan si Dane? I haven't seen him practicing." Sambit ko.
"I don't know where he is too." Napansin ko ang pagngiti niya. Mapait na ngiti. "Hindi mo pa talaga kilala ang totoong Daniel Mariano. Ang nakikita mong mahangin at carefree na Dane ay isang maskara lamang."
I was taken aback. What?
Hindi ko maintindihan. Anong ibig sabihin noon? Lahat ng pinakita niya sa'kin, lahat ng iyon, puro mga pakitang tao lang? Ang pagtulong niya sa akin? Ang dinner date?
"Wait, mukhang mali ang nasa isip mo." Awat niya dahil I
