บทที่ 5
1029 Words
“ใช่ครับ ผมกำลังมาบอกคุณตุลาพอดีครับ” ตอนรู้คำตอบ พิชัยเชื่อสนิทว่า ความบังเอิญมีจริง
“ฉันมีความคิดดีๆ” พูดมาแค่นี้แล้วหยุดพูด พิชัยอยากรู้มาก รีบเดินเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ความคิดอะไรครับ”
“นายก็รู้ใช่มั้ยว่า ถ้าฉันไปฟ้องศาลขอสิทธิ์ในการดูแลลูก ด้วยฐานะของฉัน ยังไงศาลก็ต้องให้สองแฝดเป็นบุตรโดยชอบด้วยกฎหมายแน่” ตุลาเกริ่น
“ครับ ผมก็ไปหาข้อมูลมาบ้าง แต่ถ้าอยากให้แน่ใจจริงๆ ต้องตามฝ่ายกฎหมายมานะครับ เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง” พิชัยเสนอ
“ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้น แต่ฉันก็กลัวว่ามันจะหักหาญน้ำใจบ้านนั้นเกินไป อีกอย่างฉันไม่รู้เลยว่า หน่อยไปพูดอะไรถึงฉันไม่ดีไว้บ้างหรือเปล่า ฉันกลัวว่าบ้านนั้นจะต่อต้าน และไม่ยอมให้ลูกฉันมาง่ายๆ แล้วยิ่งถ้าเขาสอนสองแฝดว่า ฉันไม่ดีละ ตะวันกับพันดาวต้องไม่อยากมาอยู่กับฉันแน่ๆ ต้องอยากอยู่กับคนที่เลี้ยงมา วัยนี้เป็นวัยกำลังจำด้วย” คนเป็นเจ้านายบอกความคิดของตนเองออกมา
“แต่จากที่ดวงบอกมา หน่อยไม่เคยพูดถึงคุณตุลาเลยนะครับ เก็บเงียบไม่บอกใครเรื่องพ่อเด็กเลย ผมว่าไม่น่าจะมีปัญหาข้อนี้”
“มันก็ไม่แน่หรอก ฉันเลยคิดว่า ทางที่ดีที่สุดต้องเข้าทางเด็กๆ ให้สนิทสนมและติดฉันมากๆ”
“เข้าทางไหนครับ”
“ทางเนยไง” ตุลาตอบพิชัยที่มีสีหน้างุนงง และไม่รอให้พิชัยถาม เขาก็เฉลยแผนการของตัวเองต่อ “ฉันจะจีบเนย ระหว่างจีบก็จะบอกเนยว่า อยากเจอหลานแฝดของเนย เพราะติดใจความน่ารักกับการเจอวันนั้น แค่นี้เนยก็ไม่รู้ตัวแล้วว่า ฉันใช้เธอเป็นสะพานข้ามไปหาตะวันกับพันดาว”
พิชัยอึ้งและตกใจ กับแผนของตุลา แผนที่เขาไม่เข้าใจหลายจุด และไม่เข้าใจว่า ตุลาต้องลงทุนขนาดนี้เชียวหรือ
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยครับ ผมว่ามันจะยิ่งทำให้เรื่องยุ่งนะครับ คุณตุลาคิดดูนะครับว่า ถ้าจีบเนยติด แล้วเนยรู้ว่าคุณตุลาเป็นพ่อของสองแฝด เนยจะรู้สึกยังไงครับที่ถูกคุณตุลาหลอก ไม่แน่ว่าเรื่องมันยิ่งยากกว่าเดิม บอกตรงๆ ดีกว่าครับ ใช้วิธีประนีประนอม ค่อยๆ พูด ค่อยๆ ตกลงกัน ผมว่าทางนี้ดีที่สุด”
พิชัยแย้งแผนการตุลาอย่างมีเหตุผล ตุลานิ่งไปชั่วครู่ สีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย
“ฉันแค่กลัวจิตใจตะวันกับพันดาว นายคิดดูนะว่า ขนาดผู้ใหญ่อยู่กับคนแปลกหน้ายังอึดอัด ไม่ชอบและไม่มีความสุข เด็กที่มีจิตใจละเอียดอ่อนจะรู้สึกยังไง ฉันเลยคิดแผนนี้ขึ้นมาไง ฉันอยากให้สองแฝดอยู่กับฉันอย่างมีความสุข”
“ของอย่างนี้ต้องใช้เวลาครับคุณตุลา ถ้าคุณตุลาใส่ใจและเอ็นดู ให้ความรักกับพวกแกอย่างเต็มที่ ยังไงเด็กทั้งสองคนก็จะปรับตัวได้ แล้วถ้าให้เนยคอยบอก คอยสอนว่าคุณตุลาคือพ่อ ให้คุ้นเคยกัน พาไปที่บ้านจะได้รู้จักคุณปู่คุณย่าและคุณอา ผมว่ามันจะยิ่งง่ายกว่า ที่คุณตุลาทำอย่างนี้นะครับ ผมกลัวว่าจะมีเรื่องยุ่งๆ ตามมา” พิชัยใจกล้าค้าน เขารู้ว่าลึกๆ แล้ว เจ้านายของตนกลัวไม่เป็นที่ยอมรับ แต่ถ้าหากไม่ลงแรงอะไรเลย จะได้รับความรู้สึกตอบกลับมายังไง ยิ่งใช้เล่ห์เพทุบายก็ยิ่งยากกว่าใช้ความจริงใจ
“มันก็จริงตามที่นายพูดมา แต่ว่านะ ฉันกลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด อย่างที่ฉันบอกไป ฉันกลัวหากหน่อยไปพูดถึงฉันเสียๆ หายๆ แล้วทางบ้านนั้นเก็บเงียบไม่บอกใครแม้แต่ดวง พอฉันไปบอกว่าเป็นพ่อ ทางบ้านนั้นจะ คงไม่ยอมให้เข้าใกล้ลูกง่ายๆ แน่นอน ดีไม่ดีอาจจะพาตะวันกับพันดาวหนีฉันไปอีก” ตุลายืนกรานความคิดตนเอง “ฉันเลยคิดว่าจะค่อยๆ ทำให้เนยรัก และพาฉันไปหาลูกฉันอย่างเปิดเผย แล้วพอเนยรักฉันมากๆ แล้ว เรื่องอะไรที่อยากรู้ก็จะได้รู้ อยากเจอลูกเมื่อไรก็ได้เจอ”
“ความรู้สึกเนยล่ะครับ คุณตุลาไม่นึกถึงข้อนี้หรือครับ หลอกให้รัก มันคือการทำร้ายจิตใจอย่างแสนสาหัสนะครับ ดีไม่ดีวันไหนที่เนยรู้ความจริง อาจพาตะวันกับพันดาวหนีไปก็ได้” ลูกน้องคนสนิทแย้งหน้าเครียด จากคำพูดของตุลา เขารู้ดีว่า ห้ามไม่ได้
“ตอนนี้ฉันยังไม่มีใครนิ ไม่แน่นานวันไปฉันอาจรักเนยจริงๆ ก็ได้ แต่ถ้าไม่รักก็แค่เลิกกัน แล้วฉันจะไปฟ้องศาลขอสิทธิ์ในการดูแลลูก เมื่อได้คำสั่งศาลมา เด็กๆ มาอยู่กับฉันก็จะไม่ต่อต้านมาก แล้วไม่นานก็จะลืมเนยและบ้านนั้นไปเอง แต่ถ้าบ้านนั้นอยากมาเยี่ยมฉันก็ไม่ติดอะไรนะ ฉันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น” ตุลาเล่าเป็นฉากๆ “ไม่ต้องคิดมาก แผนนี้รับรองว่าเนยไม่มีทางรู้ เพราะคนที่รู้จะมีแต่คนที่ฉันไว้ใจ คุณพ่อ คุณแม่ ตุลย์และก็นาย ซึ่งไม่มีใครบอกให้เนยรู้แน่นอน เนยจะรู้แค่ว่าเราสองคนเลิกกันเท่านั้น”
“ครับ แล้วแต่คุณตุลาครับ”
พิชัยมองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แผนการของตุลาเหมือนจะดี ทว่าในความคิดเขา ยังคิดว่ามันมีวิธีอื่นอีกหลายวิธี ในการจัดการเรื่องนี้ แต่ในเมื่อตุลาตัดสินใจแล้วเขาก็ห้ามอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาขอให้ทุกอย่างดำนเนไปได้ด้วยดี และไม่มีปัญหายุ่งเหยิงตามมาทีหลังมากก็พอ
- Writer
