ตุลาไม่พูดคำใด เขาขยับตัวเดินมายืนข้างวิสาขา โอบบ่าเธอแล้วพาเดินไปนั่งบนโซฟา พอทั้งสองนั่งมือชายหนุ่มเลื่อนจับมือเล็ก ซึ่งเธอไม่ได้ดึงมือออก
“คำตอบของผมก็ยังเหมือนเดิม เวลาไม่ได้ให้คำตอบนะครับว่า ความรักอยู่กันยืนยาวหรือไม่ คุณลองดูบางคู่สิ คบกันห้าปี เจ็ดปีหรือมากกว่านี้ มีความมั่นใจและแน่ใจว่า อีกคนคือคนที่ใช่ แต่สุดท้ายก็เลิกกัน ต่างกับบางคู่ที่แทบไม่รู้จักกันเลย แต่พอปลงใจเป็นคนรัก เป็นคู่ครอง กลับอยู่กันยืด ผมว่าขึ้นอยู่กับใจของคนสองคนนะครับ ว่าจะปรับตัวเข้าหากันได้มากแค่ไหน ซึ่งผมมั่นใจว่า ผมปรับตัวเข้าหาคุณได้ เรื่องทำความรู้จักกันก็เหมือนกัน มันไม่ใช่เรื่องยากนี่ เราค่อยๆ ศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ อะไรไม่ดีบอกกัน แก้ไขกัน และอีกหน่อยเราก็รู้จักกันมากขึ้นไปเอง” ทุกวินาทีที่ตุลาพูด สายตาเขาจริงจังมาก มองดวงตาคู่สวยไม่เคลื่อนไปไหน “ผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปบ้าน คุณเป็นคนแรกและคนสุดท้าย ถ
