“ต่อไปนี้ผมจะแบ่งเบาความเหนื่อยของเนยเองนะครับ ช่วยดูแลตะวันกับหนูดาว ให้เหมือนลูกของผมเอง วันเสาร์อาทิตย์ก็จะพามาที่นี่ด้วย ให้คุณพ่อคุณแม่ของผมเลี้ยง ท่านอยากมีหลานน่ะครับ มีตะวันกับหนูดาวมาวิ่งเล่นที่บ้าน ท่านจะได้ไม่เหงา ระหว่างรอลูกของเราไงครับ”
ตุลาไม่พูดให้วิสาขารู้สึกว่า อยากเลี้ยงดูตะวันกับพันดาวออกนอกหน้า เพื่อแผนการของตนจะได้สำเร็จราบรื่น ด้วยประโยคท้าย แก้มวิสาขาขึ้นเลือดฝาด ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่อมยิ้ม
ภวิตราสงสารและเห็นใจวิสาขา ที่ถูกพี่ชายตนเองหลอกให้รัก เธอคาดเดาไม่ยากว่า วิสาขาติดบ่วงนั้นแล้ว แม้รู้เต็มอก ไม่เห็นด้วยกับพี่ชาย ทว่ากลับพูดอะไรมากไม่ได้
“พามานอนค้างที่นี่ด้วยก็ดีนะ ป้าน่ะเหงามาก ลูกๆ โตกันหมดแล้ว ต่างคนต่างมีชีวิต ไม่ค่อยสนใจคนแก่เท่าไหร่ ได้เล่น ได้นอนกับตะวันกับหนูดาว เยียวยาหัวใจคนแก่น่ะ” จรรยาพูดต่อทันที “แล้วไม่ต้องพูดนะว่าเกรงใจ ป้าบอกตรงๆ ว่าถูกชะตา
