ภูผาเร่าร้อน

EP2 นมเล็ก

เมื่อเธอก้าวเดินเข้ามาในห้องกว้าง เธอกลับได้ยินเสียงกระเส่าของหญิงสาวดังออกมาเป็นระยะ ทำให้เธอรู้โดยทันทีว่า ว่าที่สามีกำลังทำอะไรอยู่ เธอจึงก้าวเดินเข้าไปในห้องกว้างเห็นว่าเขากำลังกระแทกหญิงสาวที่นั่งหันหลังอยู่บนโต๊ะในสภาพเปลือยเปล่า โดยที่เขาไม่รู้ตัวที่เธอเขามา เธอเผยรอยยิ้มกลับนั่งลงที่โซฟากว้างหยิบรีโหมดเปิดทีวีทันที เพื่อกลบเสียงของทั้งสองคนที่กำลังเข้าได้เข้าเข็ม

เสียงทีวีที่ดังออกมาทำให้เขาและเธอที่กำลังมีเซ็กส์อยู่ต้องหยุดทันทีด้วยความตกใจ แต่คนที่ตกใจที่สุดคือผู้หญิงที่เขากระแทกอยู่

“ออกไปก่อน” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยไม่สบอารมณ์ มองไปยังหญิงสาวที่กำลังมองดูสารคดีเสือล่าเหยื่อ

เขารีบสวมใส่กางเกง ขณะที่หญิงสาวรีบสวมใส่เสื้อผ้าของตัวเองอย่างลนลาน เขาก้าวเดินไปหาเธอทันทีที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา

“น้ำหวาน เธอมาทำไม” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันอยากมา” เธอบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ มองทีวีโดยไม่สนใจเขา เขาจึงปิดทีวีทันที

“ว่างมากเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วปิดทีวีทันทีด้วยความหงุดหงิด

“ใช่วันนี้ฉันไม่เข้าบริษัท” เธอบอกด้วยยียวนแล้วมองดูเล็บสีแดงสดที่พึ่งทำมาใหม่เมื่อวานทำเป็นไม่สนใจเขา แต่เหมือนรู้สึกว่าเธอกำลังกวนบาทาเขาอยู่

“บอสคะ อีกห้านาที เข้าประชุมนะคะ” เลขาหน้าห้องเอ่ยบอกภูผาด้วยน้ำเสียงสุภาพ และปิดห้องทันที

“รออยู่ที่นี่อย่าไปไหน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“โตๆ กันแล้วพูดรู้เรื่อง” เธอบอกด้วยน้ำเสียงกวนบาทา เขาไม่อาจเสียเวลาทะเลาะกับเธอได้จึงเดินออกไปด้วยสีหน้าหงุดหงิดพอสมควร อาจเป็นเพราะน้ำยังไม่ออกก็เป็นได้

เขาไปประชุมได้สักพักใหญ่ๆ เธอก็เดินหาอะไรกินในห้องเธอเห็นว่ามีไวน์แดงราคาแพงอยู่หลายขวด เธอจึงเปิดตู้ออก แล้วนำไวน์แดงราคาแพงขวดหนึ่งออกมาวางบนเคาน์เตอร์บาร์ แล้วใช้ที่เปิด เปิดจุกคอร์กออก เมื่อเปิดได้แล้วเธอก็นำแก้วไวน์แดงที่คว่ำอยู่ออกมา แล้วรินไวน์แดงใส่แก้ว ดื่มหนึ่งคำ เธอคิดว่ารสชาติไม่เลว เธอจึงหยิบขวดไวน์และแก้ววางที่โต๊ะหน้าโซฟา นั่งลงบนโซฟาหยิบกดรีโหมดเปิดเพลงยูทูปกดหาเพลงฟัง

“สรุปการประชุมมาให้ผมภายในวันนี้” เธอได้ยินเสียงของเขาดังเข้ามาจากหน้าห้อง

“ค่ะ บอส” เลขาตอบรับเขา ไม่ช้าเขาก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

“นมเล็กกลับบ้าน” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงยียวนกวนบาทา

“รู้จักคำว่าซ่อนรูปไหม ไม่แน่ว่าฉันอาจจะนมโตกว่าคู่ขาของนายเมื่อครู่แล้วกัน” เธอบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เสียงดังคนอื่นเขาทำงานกันอยู่” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้ เธอมองประตูที่เปิดอยู่ เธอจึงแยกเขี้ยวใส่เขาทันที

“เป็นหมาเหรอแยกเขี้ยวใส่” เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“มันก็เรื่องของฉัน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“กลับบ้านหรือนอนที่นี่” เขาถามเธอที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่ลุกไปไหน

“กลับ” เธอเอ่ยบอกแล้วลุกขึ้นก้าวเดินไปที่ประตู ขณะที่เขาเปิดอยู่

“เอ้าว่าที่พี่สะใภ้ กลับแล้วเหรอ” เสียงของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นทำให้เธอสนใจชายที่อยู่หน้าประตูโดยทันที เขายิ้มให้เธอ เธอก็ยิ้มให้เขาเช่นกัน

“กลับแล้วจ้ะ ทีพึ่งมาเหรอ” เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วกลอกตาใส่ภูผาที่ยืนไม่รู้ไม่ชี้

“ผมพึ่งมา เดี๋ยวผมไปทำงานก่อนนะ ไว้เจอกัน” นทีเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วก้าวเดินออกไปจากตรงนี้ ไปยังห้องทำงานข้างๆ ห้องทำงานของภูผา

“ไปกันได้แล้ว” ภูผาบอกเธอเช่นนี้ แล้วเดินจากตรงนี้ เธอจึงรีบก้าวเดินให้ทันเขา ทั้งที่เขามีขาที่ยาวกว่าเธอ เพราะเขามีความสูงถึงร้อยเก้าสิบ ส่วนเธอสูงแค่ร้อยห้าสิบห้าเท่านั้น

“น้องชายของ นายยังดูน่ารักกว่านายอีก” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ทำไมฉันก็เป็นแบบนี้” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เธอมองบนขี้เกียจเถียงกับเขาอีก เถียงไปก็ไม่มีประโยชน์

........................................

อย่าลืม! กดหัวใจ และ เขียนคอมเม้นท์มาพูดคุยกันบ้างน๊า ไรท์จะได้ไม่เหงา

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์