“บ้านพี่หลังใหญ่จัง”
ซันเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เมษานั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถ ส่วนซันก็นั่งข้างคนขับ เขาทอดสายตามองรถสปอร์ตหรูคันสีแดงสดค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปในประตูรั้วขนาดสูงใหญ่ สูงถึงสี่เมตรทำมาจากอันลอยสีขาวทั้งหมด รถก็เข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่เข้าไปยังโดมหน้าประตูบ้าน สาวคนหนึ่งคนออกมาต้อนรับเธอโดยทันที เธอจึงกดปุ่มเปิดประตูรถ ประตูรถทั้งสองข้างค่อยๆ เลื่อนออก
“พึ่งสร้างเสร็จเมื่อสองปีที่แล้วน่ะ” เธอเอ่ยบอกเขาด้วยรอยยิ้ม
“วันหลังผมจะพาพี่ไปเยือนบ้านผมบ้างแล้ว” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม เธอเผยรอยยิ้มให้เขาเช่นกันแล้วก้าวลงจากรถ เขาเองก็ก้าวลงเช่นกัน หญิงสาววัยกลางคนอายุราวๆ ห้าสิบกว่าปี เธอมองเขาด้วยใบหน้าสงสัย เขาเผยรอยยิ้มให้เธอด้วยจำเธอได้เป็นอย่างดี เพราะเธอนั้นหาขนมให้เขากินบ่อยๆ ในวัยเด็ก
“ป้าแวว จำซันได้ไหมที่เคยมาเล่นบ้านหลังเก่าในเมืองบ่อยๆ” เมย์เอ่ยถามแม่บ้านของเธอด้วยรอยยิ้ม
