“ขอโทษคะคุณหญิง” ของขวัญหน้าเจื่อนลงทันที ที่ไม่ได้รับการต้อนรับจากคุณหญิงสาวิตรี ทั้งที่ตัวเองหมายใจอยากมาเป็นสะใภ้คนใหม่ของบ้านหลังนี้ อย่างไรเธอก็จะไม่ยอมแพ้แม่ดาหลาเด็กกำพร้าอะไรนี่เด็ดขาด
“ว่ายังไงตามิล สรุปมีงานอีกเหรอ ได้ข่าวว่าบริษัทหยุดแล้ว”
“เปล่าครับไม่มี ว่างอยู่บ้านกับพ่อแม่และลูกเมียตลอดครับ แล้วก็ไม่มีแพลนไปไหนด้วย” เมื่อคนเป็นแม่ยืนอยู่ตรงนี้เขาจะเอาใจคนอื่นได้ยังไง ทั้งยังมีเมียที่ปากดี้ดีอีกคนยืนหน้าง้ำหน้างออยู่ตรงนั้นอีก
“เอ่อ...คือ...” ของขวัญเมื่อโดนปฏิเสธอย่างนี้แล้วเธอก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ในเมื่อคุณหญิงสาวิตรีไม่ต้อนรับ เธอก็ควรจะนัดกับเขาที่อื่น
“คุณกลับไปก่อนเถอะครับ วันหยุดผมทุ่มเวลาให้กับครอบครัว ขอบคุณที่นึกถึงนะครับ” รามิลกล่าวด้วยความสุภาพ เรื่องของขวัญส่งรูปมากวนเมียเขา ค่อยไปจัดการกันทีหลัง ภารกิจง้อลูกและเมียสำคัญที่สุด
“ไว้เจอกันนะคะ”
เมื่อของ
