หญิงสาวนั่งทำงานของตัวเองที่รับเขียนคอลัม เมื่อเสร็จแล้วก็หันมองเขา แล้วเวลาก็เลยเที่ยงมานานมาก แต่ทำไมเขายังไม่ขยับตัว
“คุณเที่ยงกว่าแล้วนะ ไม่หิวหรือไง”
ชายหนุ่มหมุนแขนดูนาฬิกาที่ข้อมือที่ธันวาเป็นคนเลือกเองกับมือ ก็เห็นว่าเลยเวลามามากแล้ว เขาทำงานอย่างสบายใจโดยที่เธออยู่ใกล้ ๆ เลยทำให้ตัวเองลืมเวลาไปเลย
“หิวไหม ไปกินข้าวกัน” เขาพับเอกสารแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ มารับภรรยาที่นั่งกับพื้นทำงาน จนตัวเองต้องจัดการหาเก้าอี้ให้มานั่งด้านข้างเขาเสียแล้ว
“หิวสิ” เธอกำลังจะลุกขึ้น ก็แต่มีมือของเขาเข้ามารั้งเสียก่อน แล้วใบหน้าของเธอและเขาห่างกันเพียงคืบอีกแล้ว หัวใจของเธอเต้นระรัวเหมือนกำลังจะตกหลุมที่ตัวเองขุดขึ้นมาอีกแล้ว
‘ไม่ฉันจะไม่หวั่นไหวกับเขาอีก’ เธอหลบสายตาคมที่มองเธออย่างแสนรัก ซึ่งปกติเขาไม่เคยทำนอกจากอยู่บนเตียงกับเธอ แล้วตอนนี้มาขยันสร้างภาพสวีทหวานอะไรนักหนาก็ไม่รู้
“แค่สาม
