"หิวไหม"
"หิว"
"อยากกินไรอ่ะ"
"อยากกินเธอ!" มาเฟียหนุ่มเปิดเผยสิ่งที่ต้องการอย่างตรงไปตรงมา ประกายตาคมทอแสงพอใจในยามที่พบว่าพวงแก้มเนียนแปรเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ ฮันนี่เกายุกยิกที่ปลายจมูกของตัวเอง มันบ่อยเกินไปแล้วนะ หมายถึงเขาขยันหยอดคำหวานใส่เธอซะเหลือเกิน
"พวกมึง"
"ครับพี่" หนึ่งในสองของบอดี้การ์ดชุดดำขานรับอาชา ขณะที่คนสนิทของมาเฟียตักข้าวเข้าปาก ดวงตากลับมองผู้เป็นนายเป็นระยะ ส่วนหูได้ยินทุกอย่างชัดเจน
"พวกมึงว่านายเราอาการหนักไหมวะ"
"อาการโดยรวมก็ดูปกตินะครับ นายแข็งแรงดี"
"ไอ้พวกเวรนี่ กูไม่ได้หมายถึงสุขภาพ ไอ้เรื่องสุขภาพอ่ะนะ นายกูและนายของพวกมึงไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองป่วย ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองตายอยู่แล้ว เห็นๆ กันอยู่ว่าเมียยังสาวยังสวย ต่อให้ถึงเวลาที่ต้องตาย นายกูและนายพวกมึง ก็คงจะตามไปยื้อแย่งชีวิตของตัวเองจากมัจจุราชอยู่ดี"
"ล้อเล่นน่าพี่ แล้วไอ้คำว่าอาการหนักน
