"ซานย์ มึง!" อาเธอร์ตวัดปลายกระบอกปืนขึ้นสูง หวังจะยิงกราดใส่ซานย์ด้วยความโกรธแค้น แต่ซานย์กลับมีสติมากกว่า
หนุ่มหล่อดีกรีนายแพทย์ ซ้ำยังพ่วงตำแหน่งเจ้าของโรงพยาบาลเล็งปลายกระบอกปืนอย่างแม่นยำตามด้วยกันลั่นไกทันที
เปรี้ยง~
"โอ๊ย! เวรเอ๊ย ขากู!"
"เลวๆ แบบมึง การมีขามันไม่มีประโยชน์อะไรเลยจริงๆ สู้ไม่มียังจะดีซะกว่า"
"โอ๊ย!" อาเธอร์คร่ำครวญออกมาอย่างเจ็บปวด ขาข้างเดิมถูกยิงซ้ำทั้งสองนัด ไม่มีกระจิดกระใจที่จะลั่นไกตอบอีกต่อไป
"จัดการให้เรียบร้อย" ซานย์ ออกคำสั่งกับลูกน้องซึ่งเป็นผู้ติดตาม ไม่นานร่างของอาเธอร์ก็ถูกพันธนาการอย่างรวดเร็ว
"ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าพี่ไม่ยิงมัน มันก็จะยิงพี่ ทางที่ดีพี่ควรจัดการมันตั้งแต่ตอนนี้ ปิดทางไม่ให้มันมีโอกาสไปทำเลวๆ แบบนี้กับใครอีกต่อไป"
"ฉะ ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้"
"หนูเป็นเพื่อนกับซาเฟียร์ใช่ไหม"
"ระ รู้จักซาเฟียร์ด้วยเหรอ?"
"พี่เป็นพี่ชายขอ
