Alejandro's Obsession

Chapter 7

“Ti amo! Ti amo tanto per favore, sposami in futuro.” Erin told him while he was walking in the hallway.

Everyone is looking at her weirdly, some are laughing at the girl because she looked like an idiot while kneeling in front of someone.

He looked at Erin coldly. She had been stalking and liking him for a year now and she believes he’s the one. He’s a transferee and he got Erin’s attention when he first entered here in the Academy.

He is so handsome although he is cold and doesn’t like someone near him. Erin still likes him, she really does.

Kahit pa magmukha tanga na ang dalaga sa harapan niya o sa harapan ng iba mapansin lang nito ay okay na para sa dalaga imbes na pansinin nito siya ang at sakyan ang pagiging tanga niya ay nilampasan lang siya lang nito.

She sighed. Sanay na siya dito, sanay na sanay na. Ilang beses na nga ba ng binata na ginanito sa ang dalaga sa harapan ng ibang tao?

Hindi na mabilang minsan nga ay pinahiya nito at tinulak ang dalaga pero sige pa rin siya. Determinado at hinding-hindi mapapasuko si Erin hangga’t hindi pinapansin ng binata.

Bumuntonghininga si Erin. Pinagpagan ang tuhod at tumayo na. Napanguso nalang ang dalaga habang nilalapitan ng mga kaibigan.

Tuwang-tuwa pa sila habang pinanonood si Erin. Lahat sila ay mga Italyano at siya lang yata ang Pinay na nag-aaral sa Akademyang ito.

She was born and raised here, she’s been living here in Italy for almost fifteen years since she was born. Erin’s mom and dad are working here. Her mom is a well-known painter while her dad is a Doctor who owns a hospital.

“Sai che quell tizio ignorera’, qualunque cosa tu faccia.” Alam mong hindi ka papansin ng lalaking yon kahit na ano pa ang gawin mo. Sabi ng isa kaibigan ni Erin sa wikang Italyano.

Bakit ba hindi nalang nila suportahan ang dalaga porke’t ba may masamang imahe ang binata hindi na siya pwedeng magustuhan?

Tsaka, bakit ba huhusgahan ang isang tao hindi naman nakita na ginawa ito ng binata at hindi naman nakita ng iba kung totoo ang sinasabi nila.

“Conosci le voci per cui e’ qui Erin, haucciso sua madre, e’ un assassin.” You know the rumors why he is here Erin, he killed her mom, he is a killer.

Nangunot ang noo ni Erin sa sinabi ng isang pang kaibigan dahilan upang matigilan silang lahat.

Napailing nalang ang dalaga. Hindi inakala na magkakaroon siya ng mga mapanghusgang mga kaibigan. Pinalaki si Erin ng mga magulang na huwag husgahan ang isang tao hangga’t hindi alam kung ano ang tunay na pinaggalingan nito hangga’t hindi alam kung ito ba ay totoo.

They looked at her weirdly when she stepped back away from them she just couldn’t stand to know that she had fake friends.

Erin doesn’t need friends like them mas mabuting wala kaibigan kaysa naman sa mayroon nga ang pa-plastic naman sa basurahan sila nababagay dapat sa kanila ni-re-recycle para naman mapakinabangan kaysa sa pakalat-kalat sila na-ka-ka-toxic lang sila at nakakasira sa kapaligiran.

“Sei molto dispiaciuto giudicare che non sapevi cosa e’ successo veramente. Sono deluso sa tutti voi,” Masyado kayong mapanghusga hindi niyo muna alamin ang tunay na nangyari. Nadidismaya ako sa inyong lahat.

Magmamartsa na sana paalis ang dalaga ng hallway at papasok na sa klase.

Erin heard them laugh and scoffed at her. She looked at them again and glared at them. She couldn’t stop herself from talking in Filipino. Pambawi ng dalaga sa mga ginawa nila sa kanya at sa labidabs daw niya.

“Tse, ang sarap niyong pagbubuhulin! Ang sasama ng mga ugali niyo hindi naman kayo kagandahan.” Pinalakpakan ni Erin ang sarili habang naglalakad.

Iniwanan niya silang naguguluhan at nagtataka syempre hindi nila naiintindihan ang sinabi niya buti nga sa kanila bahala nga sila wala nang pakialam dalaga sa kanila.

Papanget lang siya hindi pa siya magustuhan ni labidabs niya. Bugnutin pa naman iyon hindi hahayaan ng dalaga na sirain lang ng mga bruhang iyon ang mood niya.

Napangiti si Erin nang papasok ako ng classroom dahil kaklase niya pala ang mahal niya.

Wala pa naman ang teacher ng pumasok siya. Maglalakad na sana si Erin papuntang likod ng makita may katabi ang lalaking minamahal sa upuan nito at mukhang enjoy na enjoy pa itong makipag-usap dito gayong sa dalaga halos hindi nito siya tapunan ng tingin.

Napahawak si Erin sa dibdib dahil mukhang magkakasakit yata siya imbes na puntahan ang binata doon upang tabihan bumalik nalang siya sa dinadaanan at pumwesto nalang sa unahang row ng mga upuan.

Nang makaupo roon ay agad na yumupyop ang dalaga upang pahidan ang luhang tumulo dito.

Dalawang taon na niyang minamahal ang binata, dalawang taon na din niyang hinahabol ito mula ng mag-transfer ito dito.

Erin was in Grade 9 back then when she first admired him and later on, loving him. Everyone knows how desperate she is, how she keeps on tailing him wherever he goes.

Alam ng dalaga na hindi nga alam ng binata ang kanyang pangalan pero pagkatapos na niya mang lumuha sandali. Alam ni Erin na babalik na naman siyang muli sa paghabol sa binata.

Palilipasin niya lamang ang ilang oras bago muli itong habulin at kulitin. The whole day when wherever he went, he was with their classmate.

Malungkot nalang itong pinapanood ni Erin habang nakangiti ang binata nakikipagtawanan roon.

“Akala ko ba aloof siya sa iba? Akala ko ba ayaw niyang may lumalapit sa kanya? Bakit sa babaeng iyon ay masayang-masaya siya mas maganda naman ako sa babaeng iyon pero bakit ayaw niya akong pansinin,” bulong niya sa sarili.

Buong maghapon ay sinusundan lang ni Erin ang lalaki at kasama nito na hindi pumasok ng mga klase nila ganoon na rin ang dalaga narito lang ang mga ito hardin sa loob ng Akademya at nagtatawanan.

Tahimik lang silang pinanonood ni Erin habang nasasaktan.

“Why are you smiling with her when you are not giving me any glances?” She asked herself while watching them.

Napangiti si Erin nang umalis ang kaklase nilang babae. Now, it’s her chance.

Mabilis pa sa alas-kuwatrong nilisan niya ang pinagtataguan at lumapit sa binata agad naramdaman na may papalapit sa kanya kaya naman napatingin ito sa dalaga hindi pa man siya nakakalapit ay nangunot na ang noo ng binata habang ang dalaga naman ay nakangisi nang malapad.

“Come stai?” Kamusta ka mahal? Erin cheerfully asked him but he ignored her and looked into the direction where the girl went.

“Non mi ignori?” Hindi mo ba ako papansinin? Nakangusong tanong ni Erin dito ngunit tila hindi nag-e-exist ang dalaga sa harapan nito.

Gusto sanang umupo ni Erin sa tabi nito ngunit baka mas lalo lang mainis ang binata sa kanya kaya naman hindi niya nalang ginawa.

“Haist, hindi mo ba talaga ako papansinin? Ang gwapo mo naman kasi hindi ko tuloy mapigilang mainlab sayo tsaka sa mga titig mo palang tunaw na tunaw na ako sayo.” Wala naman itong maiintindihan kapag nagtagalog siya. Mas mabuti na rin iyon kaysa maintindihan nito siya.

“Noon una palang kitang nakita, alam ko na sa sarili ko na ikaw ang lalaking pinapangarap ko kaya lang ang snob mo,” mukhang tanga ang dalaga habang kinakausap ang taong hindi naman nakakaintindi sa kanya pero mas tanga pala ang ginawa ni Erin dahil nagulat siya sa sinagot ng binata.

“Pwede ba, umalis kana! You’re ruining everything here! I will tell you this once and for all. Wala kang aasahan sa akin, hinding-hindi kita magugustuhan.” He said harshly to Erin while glaring at her.

Erin can’t utter any words, hearing these hurtful words to the person she chooses to love is heart-shattering. He stared at her with his cold eyes then he walked without glancing at the girl.

Nakita nalang ng dalaga ang papalayo nitong pigura habang ang batang puso niya ay unti-unting nababasag. Ang taong pinili niyang mahalin ay walang pakialam na umalis sa kanyang harapan at iniwan siyang luhaan.

Napahinga ng malalim so Erin nang bumalik siya sa reyalidad. Ilang taon na pala mula nang mangyari ang una niyang sakit mula sa unang lalaking minahal.

Napangiti nalang ng mapait ang dalaga habang inaalala ’yon. Sana nasa mabuti itong kalagayan at sana maligaya ang buhay.

Tama lang pala na hindi nito tinanggap ang pag-ibig na inialay ni Erin noon dahil baka marahil ay maawa lang ito sa sitwasyon niya o hindi naman kaya ay layuan siya nito.

Napakagat nalang ng labi si Erin habang nalalasahan ang dugo mula sa bibig. Napakaswerte ng babaeng minamahal nito hiling niya lang sana matapos na ang nangyayari sa kanya.

Hindi man lang napansin ng dalaga na nakatulog siya na ilang araw nang pinipigilan. And that’s the worst she ever done, ang makatulog ang isang pagkakamali yatang nagawa ng dalaga.

Erin felt his eyes. Nakahantad ang kahubadan ni Erin sa lalaki at ramdam niya ang pagnanasa nito habang nakatingin sa kanyang kahubadan mas lalong nanliit ang babae sa sarili.

Nawalan nga siya nang paningin ngunit ang pandama ay mas lalong lumakas maging ang pandinig ay mas lalong lumakas.

He is watching Erin, staring at her nakedness while he is m**********g and moaning for her. Erin felt awful if breaking her is his punishment for her Uncle’s debt, he is slowly winning.

Habang tumatagal na naririto si Erin ay mas lalong ayaw na niyang mabuhay pa dahil sa kahihiyan at dahil sa awa sa sarili.

“You are mine to break, mine to possess,” ani ng lalaki na umuungol pa.

This whole room is also surrounded by CCTV’s and cameras which are connected to his room according to him that’s why she doesn’t know how to escape. That’s why she knows even the man is in his bed, he is thinking about her.

She’s hopeless. Aantayin niya nalang yata kung kailan itong magsasawa sa kanya.

Ganito ba ang mundo porke’t na may kapansanan ay ñagsasamantalahan kana?

Ganito ba ang pakikipagkapwa tao bawat mahina ay mas lalo lamang nilang pinapahina?

“Just kill me already, please…” Erin pleaded.

He already succeeded in his plans. Ano pa ang kailangan nito sa kanya?

She wants to rest, she’s tired already, she wants to close her eyes, and this time she wants it forever.